woensdag 31 december 2014

Chez Cora

Eens in de zoveel tijd moet je een restaurant proberen dat zich op een bijzondere locatie bevindt. In dit geval staat dat restaurant in Utrecht en heet de chef Cora. Cora is geen fulltime chef en heeft geen sterrenkeuken, maar bereid haar eten vol liefde. Bij Cora eet je dan ook altijd in een ontzettend huiselijke en gezellige sfeer, zo ook dit keer.

Ik begon mijn etentje bij Chez Cora door samen met haar en souschef Marleen boodschappen te doen bij het winkelcentrum dat naast het restaurant is gelegen. Op deze manier zorgt Cora ervoor dat al haar gasten iets naar wens te eten krijgen.
Na het boodschappen doen doken wij gedrieën de keuken van Cora in. Een optie die je niet in veel restaurants krijgt, zo'n kijkje in de keuken. Een nog leukere bijkomstigheid is de mogelijkheid om zelf mee te helpen aan de bereiding van het diner.

In overleg had Cora het volgende menu samengesteld:
Voorgerecht - Chocoladekruidnoten
Hoofdgerecht - Couscous met een bijzondere tomatensaus met vegaballetjes en ei (het recept is het geheim van de chef)
Het nagerecht werd verzorgd door souschef Marleen: Tiramisu

Heel speels werd het voorgerecht tijdens het bereiden van het hoofdgerecht verorberd. Voor de couscous sneden wij onder andere kaas, courgette, aubergine en paprika fijn.
In de tomatensaus werd munt, koriander en peterselie gebruikt. In de saus werden de vegaballetjes gaar gekookt en bijzonder genoeg ook de eieren!


De combinatie van de couscous met de saus op het bord was een grote smaakexplosie te noemen. Waar de couscous een beetje zoetig was door alle groenten, gaf de tomatensaus hier wat meer pit aan.

In Chez Cora is het wel verstandig om te reserveren, want er is ongeveer plaats voor vijf personen. Gelukkig hadden we een reservering voor vier gedaan. Twee van de gasten schoven iets later aan, maar dat was geen probleem. Flexibel als Cora is, maakte zij snel nog wat extra tomatensaus en de twee gasten konden zo aanschuiven! Nadat wij allemaal ontzettend genoten hadden van het hoofdgerecht was het tijd voor het dessert.


Souschef Marleen had goede inkopen gedaan en wij konden dan ook allemaal genieten van een heerlijke tiramisu!

Ik kan niet wachten om weer een hapje te gaan eten in het gezelligste restaurant van Utrecht.



maandag 29 december 2014

Montmarte en Versailles

Op onze laatste dag in Parijs wilden we graag een ontbijtzaakje bezoeken in Montmartre. Om daar te komen mochten we een hele steile weg op, maar wel een die gevuld was met leuke winkeltjes. Helaas bleek de rij voor ons ontbijtpaleis tot halverwege de stoep te staan. Daarom liepen we een stukje terug naar eetcafé Le vrai Paris, want dat zag er ontzettend gezellig uit.

Le vrai Paris

Om het lekker in Parijse sferen te houden mochten we ook hier plaatsnemen aan een erg klein tafeltje in een krappe ruimte. De bediening was ontzettend vriendelijk en snel.
We besloten dit keer allebei voor een brunch te gaan en deze was toch uitgebreid! Toast met boter, croissant met jam, yoghurt met cruesli, een bakje fruit en spiegeleieren (voor Bart met bacon). Allemaal heerlijk! Hierbij voor mij weer thee, voor Bart cappuccino en voor allebei verse jus d'orange. 
We hebben hier ruim anderhalf uur gezeten zonder opgejaagd te worden en gewoon in rust van het eten kunnen genieten.

Vervolgens hebben we de auto opgehaald en zijn we naar Versailles gereden.

Versailles

Natuurlijk is Versailles een grote vertoning van pracht en praal. Daarom een heel kort stukje over de schijnvertoning van het grand café dat erin is gevestigd. Dit is namelijk een gekoeld schap met frisdrank en wat broodjes waar je met een boodschappenmandje langs loopt om vervolgens af te rekenen bij een kassa waar je warme dranken en koeken kan halen.
Als je deze cultuurshock na de spiegelzaal hebt doorstaan kan je de lekkernijen opeten in een vierkante kamer zonder ramen met plastic stoelen en tafels. Iedere vorm van sfeer is hieruit gehaald.
Geen aanrader dus ondanks de lekkere wafels en muffins.

woensdag 24 december 2014

Rondom de Eiffeltoren

De ochtend van onze tweede dag in Parijs werden we wat aan de late kant wakker. Daarom besloten we om van de nood een deugd te maken en te gaan brunchen in plaats van ontbijten. We hadden hiervoor al een adresje opgezocht, namelijk Carette. Volgens onze 100% Parijs gids was Carette de beste optie om dit te doen, want Parijzenaren schijnen dit zelf ook te doen.

Carette


Aangekomen bij Carette bleek het een nogal klein zaakje te zijn, dat vol zat. Het overgrote deel van de bezoekers was Frans dus onze gids leek een keer gelijk te krijgen. We konden nog plaatsnemen aan een petit tafeltje en kregen een mooie Engelse kaart. De bediening was razendsnel en erg beleefd. Grappig genoeg bestond deze voornamelijk uit Aziatische vrouwen. Voordat we konden kiezen van de kaart hadden we nog even de tijd om onze ogen uit te kijken. De toonbank waar we naast zaten bestond grotendeels uit glas en daarin stonden de meest verrukkelijk uitziende gebakjes en taartjes.
Van de kaart, of eigenlijk uit het mooie boekje waar de kaart in zat bestelde ik het ontbijt en Bart ging voor de brunch. 
Mijn ontbijt bestond uit een potje thee met een croissant en toast met aardbeienjam. Daarbij kreeg ik ook nog een glas jus d'orange. 
Barts brunch was iets uitgebreider. Hij koos voor een dubbele espresso in plaats van thee en een brioche in plaats van een croissant. Ook had hij een glas jus d'orange en toast met aardbeienjam, maar zijn "ontbijt" werd aangevuld met roerei met kaas. Al dit lekkers pastte niet op op onze petit tafel en daarom werd er een tweede tafel aangeschoven. Je kan je even een Parijzenaar voelen bij Carette.

Het is er druk en flink rumoerig maar we hebben hier beide ontzettend zitten smullen en bedachten daarna dat we ook wel iets lekkers mee wilden nemen. We hebben een tijdje zitten twijfelen tussen de verschillende taartjes en zagen toen dat ze macarons in alle kleuren van de regenboog hadden. Aangezien we niet konden kiezen hebben we van alle smaken een macaron meegenomen. Ze smaakten allemaal goddelijk!

Na ons tripje de Eiffeltoren op, inclusief een gretig geaccepteerd huwelijksaanzoek dat werd gevierd met champagne op 280 meter hoogte, hadden we toch wel weer trek in een broodje.



 Le Bailli de Suffren

Een paar straten van de Eiffeltoren verwijderd kwamen we Le Bailli de Suffren tegen. Een gewoon eetcafé waar we even op het terras konden plaatsnemen. Hier bestelden we wat te drinken en ik nam een vegetarische sandwich, Bart wist nog niet zeker of hij iets wilde eten. Het broodje dat gebracht werd nam die twijfel weg. Ik ging dat broodje namelijk nooit op krijgen, het was enorm en werd geserveerd met een berg friet. Daar hebben we dus lekker samen van gegeten in de zon.

Die middag zijn we via Notre Dame en Pont des Artes in een leuke wijk terecht gekomen waar ik helaas de naam niet meer van weet.

Kaasfondue

We hebben eerst lekker op een terras een wijntje gedronken en zijn toen door wat winkelstraatjes gelopen. Daar kwamen we een bord tegen waarop verschillende kaasfondues stonden. De bierkaasfondue trok ons oog en we besloten deze uit te gaan proberen. Op het terras werden we door een vriendelijke man naar binnen gepraat, maar binnen begon de Parijse onvriendelijkheid.
De ober kon met moeite meer dan drie woorden uitbrengen en zei op een gegeven moment maar helemaal niks meer. De kaasfondue was heerlijk, maar werd helaas alleen geserveerd met (oud) stokbrood en een klein bordje sla.
Toen we genoeg hadden zijn we dus ook maar meteen weg gegaan.

Ondanks de onvriendelijke bediening was het een dag in Parijs om nooit te vergeten.


maandag 22 december 2014

Bofinger dans Paris

Een bezoekje aan Parijs, wie wil dat nou niet? Niemand lijkt me! Daarom was ik blij verrast toen Bart me meenam voor drie dagen genieten in de Franse hoofdstad. Vooraf waren we al een beetje op zoek gegaan naar de beste plekjes om te eten en voor de eerste avond hadden we zelfs al gereserveerd bij een brasserie.

De brasserie waar we gingen eten heette Bofinger en alhoewel de naam ons deed denken aan een James Bond-film bracht het interieur ons naar de Titanic. We werden heel vriendelijk in het Frans welkom geheten en de gastvrouw schakelde soepel over naar het Engels toen ze merktte dat we wat moeite hadden de rappe taal te volgen. We werden naar de eerste etage begeleid en daar werden we aan het een wat krappe tafel gezet. Helaas had de ober niet zo goed door dat Frans ons minder lag en kregen we een Franse menukaart aangereikt.

Een paar minuten later ratelde hij er vrolijk op los over wijnen en aperitieven (denken we) en bestelde ik een fles Pinot Gris. Zoals het hoort in Frankrijk of misschien alleen Parijs werd de vrouw vervolgens genegeerd bij het schenken van de wijn en mocht Bart proeven. De wijn werd goedgekeurd en we mochten het eten bestellen.

Het voorafje sloegen we over dus we bestelden meteen een hoofdgerecht. Voor mij werd dit zalm (de enige vis waarvan ik de naam in het Frans herkende), er was geen vegetarische keuze mogelijk. De zalm werd geserveerd in saus van St Jacobsschelpen met gegratineerde aardappelpuree. De vis was redelijk smakeloos en deze heb ik dus grotendeels laten staan, maar de saus was heel erg lekker. In de aardappelpuree was wat bosui verwerkt en dat maakte het wel extra lekker, zeker in combinatie met de saus. Helaas was de aardappelpuree wel erg zwaar om te eten.

Bart ging voor de Chateau briand met geconfijte tomaat, haricoverts, frites en
bearnaisesaus. Het vlees was heerlijk mals en perfect gebakken. In combinatie met de bearnaisesaus was dit een hemels stukje vlees. Wat Bart erg prettig vond was dat het mes scherp genoeg was om het vlees mooi te kunnen snijden. Het viel hem op dat hier aandacht aan was besteed. De geconfijte tomaat
leek eerst een vreemde eend in de bijt maar schijn bedroog. Dit kleine tomaatje zat vol met smaak. Daardoor was het een geweldige aanvulling op het vlees.


Als dessert ging ik voor de limoensorbet en hier kreeg ik een lekker zoet krokant
koekje bij. De sorbet was wat aan de grote kant: vijf bolletjes! Ik kon wel goed merken dat er verse limoen was gebruikt, heerlijk!
Bart had een proeverijtje van desserts met daarin “Mara des bois” aardbeien gazpacho, Crème brûlée, Mini Paris-Brest, Mini Kugelhopf in French toast stijl met abrikoos. De Crème brûlée was voor Bart het hoogtepunt van de proeverij. De heerlijke krokante suikerlaag met daaronder de lekkerste crème die hij ooit geproefd heeft.

We sloten het diner af met een minder schrikbarende rekening dan verwacht en liepen voldaan het Parijse nachtleven in.

dinsdag 16 december 2014

Taste of Christmas - Utrecht

Via Hans, een goede vriend, werden we gewezen op een evenement in de Jaarbeurs in Utrecht, genaamd Taste of Christmas. Zoals Hans al zei: echt iets voor ons.

Op zondag 14 december, de laatste dag van het evenement, stonden wij om kwart voor vier bij de kassa om een kaartje te kopen. Heel vriendelijk werd ons door de kassamedewerker verteld dat de entree vanaf vier uur gratis zou zijn. Dit bespaarde ons €25,- dus we hebben een kwartiertje gewacht. Bij de kassa hebben we wel alvast florijnen gekocht, muntjes waarmee het eten en drinken kon worden afgerekend. Voor dertig florijnen betaalden we €37,50. Ik houd er nooit zo van om met muntjes te betalen, want dan moet je van tevoren al inschatten hoeveel je gaat eten en drinken terwijl je niet weet hoeveel producten kosten. Gelukkig was er ook de mogelijkheid om in de hal muntjes te kopen en de optie om via een app te betalen. Helaas werd dit pas in de hal duidelijk.
De kerstsfeer spatte van de Jaarbeurs af, tenminste tussen de binnenkomst en de hal was een rijkelijk gedecoreerde gang, aan het einde hiervan kwamen we aan bij de taste.

De hal zelf was ook helemaal versiert met lichtjes, bomen en nepsneeuw Door de hele ruimte hoorde je kerstmuziek en af en toe de zangeres die bij de ingang kerstliedjes stond te zingen.
We begonnen met een rondje door de zaal en kwamen er al snel achter dat dit evenement veel weghad van een food truck festival. Niet in de laatste plaats door de aanwezigheid van veel trucks! Natuurlijk waren er ook andere dingen dan trucks, er was bijvoorbeeld de mogelijkheid om kookworkshops te volgen of wijn te proeven.

Nadat we ons rondje hadden gelopen werden we, en vooral ik, aangetrokken door een kraam met fudge!!! Bart zal trouwens ook nooit een stukje fudge afslaan. Vriendelijk genoeg mochten we diverse soorten fudge proberen van deze meneer. Hij had ook een aanbieding: koop 300gram en krijg 150gram cadeau. Dus we kochten 150gram witte chocolade met sinaasappel-fudge, clotted cream-fudge en kregen rum-rozijnen-fudge cadeau :) 's Avonds thuis op de bank hebben we hier lekker van gesmuld bij een kop thee en koffie.


Vervolgens viel Barts oog op Saté Bali en gingen we in volle vaart op die stand af. Daar aangekomen bleek dat er weer geproefd mocht worden voordat er eten gekocht werd. Bart proefde een stukje en vond het absoluut de moeite waard om saté te kopen en heeft een mini-portie gekocht. Ik moet zeggen dat deze kraam zo ongeveer de goedkoopste verkoper van het event was. Een mini-portie saté kostte maar een muntje en een gewone portie drie, wat neerkomt op €3,75
Bij gebrek aan vegetarische saté gingen we op zoek naar iets vegetarisch en kwamen terecht bij Souvenirs de France. Hier bestelden we een kaasplankje voor zes muntjes en verwachtten daardoor iets dat wel zou vullen. We werden teleurgesteld door het kleinste kaasplankje dat we ooit hebben gezien. Een leuk detail was dat het plankje een half broodje was en daardoor eetbaar, maar dit compenseerde niet voor de prijs. Omgerekend besteden we €7,50 voor vier soorten kaas die nog niet eens een blokje genoemd konden worden. Ze waren verrukkelijk, dat dan weer wel.

Na deze kleine hapjes hadden we allebei nog wel flinke trek en wat vult er beter dan patat? Bij food truck events zijn we inmiddels gewend om patat te halen bij Fritez - Haute Friture, maar zij waren hier niet te vinden.
Gelukkig konden we terecht bij Grizzl, waar ze
naast frites ook flammkuchen verkochten. Een portie friet met mayonaise kostte er drie muntjes en daarvoor kregen we genoeg te eten.
Vanaf de tafel waaraan we zaten, hadden we mooi uitzicht op een kraam met het bord "Shake & Serve" en hier hing ook een bord met Liquor 43. Nu is dat een van mijn favoriete drankjes dus ben ik daar een Ballon gaan halen. Een shot Liquor met het sap van een halve citroen en spa rood! Heerlijk!

Bij binnenkomst liepen we meteen langs een kraampje dat Barts
aandacht trok: Van Boef. Een kraam waar ze warme worst verkochten. Bart had nog wel wat trek na de frites en haalde daar een worst die lekker gegarneerd werd met augurk en saus. De worst zelf was heerlijk pittig gekruid en een aanrader!

Nog een kraam die onze aandacht trok werd de afsluiter van de avond. Een kraam met de grappigste smaken popcorn die er zijn, bijvoorbeeld pork & red wine. Bij Rainbow Popcorn haalden we een bakje Vanille popcorn en die ging er 's avonds goed in na de fudge!


Op de taste of christmas doe je niet gelijk heel veel ideeën op voor je eigen kerstdiner, maar je kan er wel hele leuke extraatjes kopen voor jezelf of je gasten. Daarnaast kom je al lekker in de kerststemming en was het gewoon leuk om langs alle stands en foodtrucks te lopen en te hapjes proeven.

Gebroederlijk eten

Ondanks al het gewhatsapp en berichten op facebook is het bijpraten onder het genot van een biertje en een burger toch onovertroffen. Daarom ben ik met Hans op een zaterdagavond Utrecht ingelopen voor een gezellige avond. Hoe toepasselijk is het dan voor twee goede vrienden om bij Broers stadscafé-restaurant te gaan eten.

Broers zit vlakbij Zussen, bekend van de heerlijke cocktails, en heeft de sfeer van een grand café. Het is eigenlijk een behoorlijk groot restaurant en daardoor niet echt gezellig voor een romantisch diner voor twee. Maar voor twee vrienden een prima plek om een flinke maaltijd voor een leuke prijs te bestellen. Broers beschikt ook over een zitgedeelte waarin je het idee krijgt dat je in een bibliotheek zit. Ik heb horen zeggen dat menig literatuur student hier aardig wat uurtjes doorbrengt.

Het was niet heel druk en daardoor ontbrak een beetje het gezellige geroezemoes, maar we kregen een tafel bij het raam en in Utrecht is er altijd wat te zien en bespreken. We hadden na een tijdje toch wel trek en vroegen naar de kaart. We hadden even niet door dat deze op tafel stond en dat we een kwartier eerder al hadden kunnen bestellen, maar goed dan nog maar een biertje...

De kaart van Broers is alles behalve ingewikkeld maar daardoor niet minder geslaagd. Zoals in vele stadscafé's staat de kipsaté op het menu maar ons oog viel op de Broers burger. De 100% biologische rundvlees burger komt niet alleen maar wordt vergezeld door gebakken champignons, ui, en spek, kaas, tomaat en chili-mayonaise en geserveerd met frites. De ingrediënten waren vers en waren een prima aanvulling op de burger die lekker op zich al heerlijk smaakte.

Het resultaat mocht er zijn: een heerlijke Italiaanse bol met een flinke hamburger. Als ik eraan terug denk loopt het water me weer in de mond. Met een leuk gepresenteerde zak friet was de maaltijd compleet en bestelden we nog maar een biertje om het geheel compleet te maken. Zoals jullie kunnen lezen geen culinaire hoogstandjes vanavond maar wel een heerlijke maaltijd.

Broers heeft een gezellige sfeer en we hebben er prima gegeten. De bediening was vriendelijk en snel en voor een gezellig hapje en drankje kan ik Broers dan ook zeker aanbevelen.

woensdag 10 december 2014

Klein Italië in Amersfoort

Wanneer je met een wat grotere groep gaat eten kan het lastig zijn om een restaurant uit te kiezen. Gelukkig is er altijd de optie om bij een Italiaans restaurant te gaan eten. Daar vind iedereen wel iets wat hij lekker vindt: pizza of pasta is een optie, maar ook gewoon een vlees- of visgerecht is geen probleem.
Enige tijd geleden waren wij in Amersfoort met wat vrienden en we belandden dan ook bij een Italiaans restaurant. De pizza's werden massaal uitgedeeld en ze waren heel erg lekker!


We bevonden ons toen bij San Giorgio, waar er erg veel aandacht was besteed aan het interieur. Alle wanden waren gedecoreerd en er was zelfs een soort balkonnetje op de muur geschilderd waaronder een serenade niet zou misstaan. De stoelen zaten lekker en de tafels waren netjes gedekt, natuurlijk met wit linnen.
Het personeel was niet altijd goed te verstaan. Een aantal serveersters had een nogal zwaar accent of sprak Engels. Dat nam niet weg dat ze allemaal heel vriendelijk waren en het eten in een vlot tempo op tafel kwam.
We waren er redelijk vroeg dus het was nog rustig in het restaurant. Dat vonden we niet erg, want de tafeltjes stonden nogal dicht op elkaar en als groep veroorzaak je vaak toch meer lawaai dan wanneer je bijvoorbeeld met zijn tweeën uit eten gaat.

Vanwege een net verorberde punt taart sloegen we het voorgerecht over en stortten we ons meteen op de pizza. Bart koos voor een Pizze Diavola: een pizza met pikante salami. De boden was dun, maar stevig met een lekkere krokante rand. Hierop lag een laagje tomatensaus met heerlijke mozzarella en daarop de daadwerkelijk pikante salami! De worst was niet pittig of scherp, maar gaf wel een stevige smaak af aan de pizza.

Ik ging voor een pizze Margherita: een simpele pizza met tomatensaus en mozzarella. Ook hiervan was de bodem lekker dun en knapperig. Een saaie keuze misschien, maar daarom niet minder lekker. En het voordeel van een simpele pizza: er blijft ruimte over voor een toetje!

Het toetje dat ik at, was een coupe ijs, dit bestond uit vier bolletjes: chocolade, aardbei, pistache en vanille ijs. Daarop zat een grote toef slagroom met chocoladesaus waaruit twee koekjes staken. Dit was wel een beetje veel ijs als nagerecht. Gelukkig aten twee van de tafelgenoten lekker met me mee. Het pistache bolletje was niet zo smakelijk door een toevoeging van kokos, maar het aardbeienijs was echt heel erg lekker!

San Giorgio is een leuk restaurant voor een simpel maar gezellig diner. Je kan er dus prima als groep terecht, maar dan zit je wel dicht op de medebezoekers en dat is niet altijd handig.

dinsdag 9 december 2014

High tea bij Kevin's Grand Café

Een tijdje terug ben ik met Wilma wezen high tea-en in Delft en dat was een flinke teleurstelling. Om deze ervaring te compenseren zijn we pas gaan high tea-en in Maassluis. In Kevin's cafe konden we ook met een groupon terecht, maar deze keer leverde dat bij de uitbater geen teleurstelling op. 

Er stond een tafeltje gedekt met servies en verschillende theeën en daar werden we door onze vriendelijke gastheer naartoe gebracht. Vervolgens kwam er een vriendelijke serveerster onze theepot vullen en konden we even kletsen terwijl de hapjes werden bereid.

Kevin's cafe ziet er een beetje uit als een kruising tussen een gezellige kroeg en eetcafé. Veel donkerbruin hout, maar wel gecombineerd met frisse kleuren. De stoelen en tafels passen goed in deze setting en waren voor de verandering eens niet gedekt met een wit tafellaken. Toen we binnenkwamen waren we de eerste gasten, maar langzaam druppelde andere gasten binnen. Vlak voordat we weggingen kwam er een grote groep vrouwen die een babyshower hadden georganiseerd. Gelukkig was er een halfopen ruimte in de hoek van het restaurant waar de groep plaats kon nemen en niemand stoorde met hun gebabbel.

Vervolgens kwam onze gastheer naar onze tafel terug en kregen we een schaal vol heerlijke huisgemaakte hapjes. Om te beginnen een heerlijke grote bonbon met een stevige vulling, heel romig maar harder dan slagroom of crème en een soort bonbon op een stokje, ook met een stevige vulling. 
Verder een cakeje met een soort crèmelaag in aardbeiensmaak en een lekkere muffin. Daarnaast nog voor allebei een eclair en een kleine cheesecake met cranberry's. En als laatste zoetigheid: scones met heerlijke clotted cream en jam.
Naast alle zoete hapjes waren er ook drie sandwiches: kaas-tomaat, komkommer-roomkaas en zalm. Om je vingers bij af te likken. 
Tijdens het smullen van de hapjes werd onze theepot gestaag bijgevuld en hebben we liters thee weggewerkt.

Dit was duidelijk een high tea zoals een high tea bedoelt is: kleine, smakelijke, hapjes met liters thee in een rustige omgeving waar je lekker bij kan kletsen!

zondag 7 december 2014

Fenix Food Factory


Rotterdam is de laatste maanden veel in het nieuws geweest naar aanleiding van de opening van de Markthal. Binnenkort zal hierover een blog verschijnen, maar voordat we naar de Markthal zijn geweest hebben we eerst de Fenix Food Factory bezocht. Ook deze hal vol eten staat in Rotterdam, maar dan aan de overkant van het water in Katendrecht. De FFF huist een aantal ondernemers die de voedselketen laten zien: bakkerij, slager, groenteboer en kaasboer. Daarnaast is er op verschillende momenten een uitbreiding van de Factory doordat er foodtrucks op de buitenplaats worden gezet. Hier heb je dan de mogelijkheid om hapjes te kopen. De FFF heeft een in vergelijking met de Markthal een totaal andere sfeer. Door de oude industriële setting van de fenixloodsen heb je het gevoel dat je op een authentieke Rotterdamse plek terecht bent gekomen. Er heerst een ontspannen sfeer en je kan op het middenstuk even zitten op stoelen en tafels die ook allemaal te koop zijn. Je kan er zelfs even schommelen! Er worden door de verschillende ondernemers workshops en events georganiseerd en zodoende kwamen wij ook bij de FFF terecht.

Wij kwamen hier op een zaterdagmiddag omdat we op facebook hadden gezien dat de Fenix Food Factory een evenement had: Bijna Waste Geweest. Hier werden verschillende soorten groenten verkocht die anders tot afval verwerkt zouden worden. Dit werd georganiseerd door Kromkommer en Rechtstreex omdat supermarkten verwachten dat mensen geen kromme komkommers of rechte bananen willen kopen. 


Toen we hier aankwamen hebben we eerst een kop koffie gedronken met daarbij enorm lekkere cheesecake brownies van Jordy's Bakery. Ook hebben we eens sapje op van CiderCider. Normaal gesproken ben ik geen fan van appelsap, maar dit sap was zo puur en vers dat het leek op een vloeibare appel!

Daarna hebben we een rondje gelopen door de Factory en ons vergaapt aan de meest heerlijke kazen van Booij Kaasmakerij. Hier hebben we deze keer niks gekocht omdat we niet veel thuis gingen eten, maar we gaan er zeker nog eens heen om kaasjes in te slaan voor kaasplankjes.

Vervolgens hebben we een flinke zak vers gemaakte frites gehaald waar we truffelmayonaise op kregen. Dat was heerlijk!!! De frites waren lekker dik en goed doorbakken, dus knapperig aan de buitenkant met een redelijk zachte binnenkant waardoor de aardappelsmaak behouden bleef. Hier overheen zat een beetje zout, net genoeg om de smaak van de patat te versterken, maar te weinig om het echt zout te laten smaken. De truffelmayonaise, tsja hoe omschrijf je die? Laten we het zo zeggen, we zijn meteen terug de stal in gelopen om een potje te kopen. Alleen de mayonaise was al lekker geweest, maar de truffel maakte het echt goddelijk!

De oude kranen van de handelskade staan er niet meer maar als je met lekker weer op de kade zit te genieten van je hapje en drankje heb je geweldig uitzicht op de SS Rotterdam, Hotel New York en de moderne Kop van Zuid. Na de zak friet zaten we helaas vol dus toen zijn we vertrokken, maar we gaan zeker nog een keer terug om bij de rest van de zaakjes eten te proeven. 

dinsdag 2 december 2014

Spaarne 66

Over Haarlem wordt altijd gezegd dat er ontzettend leuke tentjes zijn om te eten, gelukkig kennen we er mensen en hebben we dus ruimschoots de kans om die restaurants uit te proberen. Het etentje was ter ere van de verjaardagen van Remco en Adriaan en dit keer was Spaarne 66 aan de beurt. Ze omschrijven zichzelf als een huiskamer, maar dan zou het wel een hele grote woning zijn! Waarschijnlijk is deze omschrijving gekozen omdat het restaurant gerund wordt door een dame en haar drie dochters. Wat wel grappig hierbij is dat het eten uit de keuken van Kim komt. Reden genoeg om die keuken eens uit te proberen!

Spaarne 66 is een niet heel groot restaurant, maar wel een behoorlijk druk restaurant. De inrichting is gezellig met veel hout en krijtborden. Er hangt een huiselijke sfeer, maar de tafeltjes staan redelijk dicht op elkaar en ondanks een scheiding in de ruimte was het er toch flink rumoerig. 

Er staan niet veel gerechten op de kaart, maar er is wel voor ieder wat wils. Naast de kaart is er een krijtbord met een menu waar nog een aantal gerechten op staan. Combineer je daar drie gerechten van dan betaal je een vaste prijs. Leuk hieraan is dat je ook een combinatie van gerechten van de kaart en van het krijtbord mag maken.

Ik begon met geroosterde regenboogworteltjes. Dit was een salade van diverse soorten wortels gemarineerd in een licht zoete dressing aangevuld met was pompoen en geitenkaas. De salade was heerlijk fris van smaak, maar de portie was aan de grote kant. Misschien iets te veel voor een voorgerecht. Verder vond ik het jammer dat ik geen uitleg kreeg bij de diverse soorten wortel.
Bart had oosterse salade met kip en mango, taugé, koriander en pepertjes. Zijn verwachting was een frisse salade met mango en kip en oosterse ingrediënten. Dit was eerder andersom het geval. De salade was zelfs een beetje smakeloos en na een aantal minuten was hij er ook wel klaar mee. De taugé zorgde voor een frisse bite maar er was wel wat teveel van. Een matig voorgerecht.

Als hoofdgerecht had ik de gebakken udonnoedels met tempeh, boksoi en saus van gember en wortel.
Dit was een minder groot succes dan het voorgerecht. De noedels werden geserveerd bedolven onder een berg taugé en koriander.
Helaas houd ik niet zo erg van taugé en koriander dus was dit geen prettige verrassing. De bergen ongewenste groente heb ik opzij geschoven en daaronder lag heerlijk knapperige boksoi, wat voor mij verdacht veel leek op paksoi. Helaas waren de noedels wel een beetje vettig dus dat was niet zo smakelijk. Verder vond ik de saus van gember ook niet heel duidelijk aanwezig. Tempeh heb ik ook niet helemaal terug kunnen vinden.
Bart wilde gaan voor Cote de Boeuf, maar dit kon helaas alleen per twee personen en dit stond niet op de kaart. Gelukkig viel zijn oog op pompoenravioli met portobella, parmezaan en oregano. De combinatie van de portobella en ravioli was heerlijk. Je hebt van pasta nooit heel veel nodig maar dit was voor Bart net even te weinig. Qua vulling was de pompoenravioli in Berlijn lekkerder maar zeker de moeite waard.

Het dessert hebben we beiden niet van de kaart gekozen, maar van het krijtbord. Dit was een brownie met vanille-ijs en koffie-karamel saus.
De saus was echt verrukkelijk! Zoet door de karamel, maar dat werd goed uitgebalanceerd door de koffiesmaak. Het ijs was lekker romig. De brownie vonden we wat minder, hij was heel hard en niet smeuïg van binnen.

De bediening van de avond was erg vriendelijk, maar niet al te snel. Spaarne 66 is een leuke, gezellige locatie om te eten. Je moet er niet heen gaan als je een diepzinnig gesprek wilt voeren want de rumoerigheid maakt dit onmogelijk. Verder was het eten niet helemaal naar mijn smaak, maar als je houdt van taugé en koriander zou ik er zeker heen gaan!