Bofinger dans Paris

Een bezoekje aan Parijs, wie wil dat nou niet? Niemand lijkt me! Daarom was ik blij verrast toen Bart me meenam voor drie dagen genieten in de Franse hoofdstad. Vooraf waren we al een beetje op zoek gegaan naar de beste plekjes om te eten en voor de eerste avond hadden we zelfs al gereserveerd bij een brasserie.

De brasserie waar we gingen eten heette Bofinger en alhoewel de naam ons deed denken aan een James Bond-film bracht het interieur ons naar de Titanic. We werden heel vriendelijk in het Frans welkom geheten en de gastvrouw schakelde soepel over naar het Engels toen ze merktte dat we wat moeite hadden de rappe taal te volgen. We werden naar de eerste etage begeleid en daar werden we aan het een wat krappe tafel gezet. Helaas had de ober niet zo goed door dat Frans ons minder lag en kregen we een Franse menukaart aangereikt.

Een paar minuten later ratelde hij er vrolijk op los over wijnen en aperitieven (denken we) en bestelde ik een fles Pinot Gris. Zoals het hoort in Frankrijk of misschien alleen Parijs werd de vrouw vervolgens genegeerd bij het schenken van de wijn en mocht Bart proeven. De wijn werd goedgekeurd en we mochten het eten bestellen.

Het voorafje sloegen we over dus we bestelden meteen een hoofdgerecht. Voor mij werd dit zalm (de enige vis waarvan ik de naam in het Frans herkende), er was geen vegetarische keuze mogelijk. De zalm werd geserveerd in saus van St Jacobsschelpen met gegratineerde aardappelpuree. De vis was redelijk smakeloos en deze heb ik dus grotendeels laten staan, maar de saus was heel erg lekker. In de aardappelpuree was wat bosui verwerkt en dat maakte het wel extra lekker, zeker in combinatie met de saus. Helaas was de aardappelpuree wel erg zwaar om te eten.

Bart ging voor de Chateau briand met geconfijte tomaat, haricoverts, frites en

bearnaisesaus. Het vlees was heerlijk mals en perfect gebakken. In combinatie met de bearnaisesaus was dit een hemels stukje vlees. Wat Bart erg prettig vond was dat het mes scherp genoeg was om het vlees mooi te kunnen snijden. Het viel hem op dat hier aandacht aan was besteed. De geconfijte tomaat
leek eerst een vreemde eend in de bijt maar schijn bedroog. Dit kleine tomaatje zat vol met smaak. Daardoor was het een geweldige aanvulling op het vlees.

Als dessert ging ik voor de limoensorbet en hier kreeg ik een lekker zoet krokant
koekje bij. De sorbet was wat aan de grote kant: vijf bolletjes! Ik kon wel goed merken dat er verse limoen was gebruikt, heerlijk!
Bart had een proeverijtje van desserts met daarin “Mara des bois” aardbeien gazpacho, Crème brûlée, Mini Paris-Brest, Mini Kugelhopf in French toast stijl met abrikoos. De Crème brûlée was voor Bart het hoogtepunt van de proeverij. De heerlijke krokante suikerlaag met daaronder de lekkerste crème die hij ooit geproefd heeft.

We sloten het diner af met een minder schrikbarende rekening dan verwacht en liepen voldaan het Parijse nachtleven in.