Spareribs aan de avondkant

Zo af en toe gaan de Honing mannen een hapje eten en praten we bij over het werk en het leven. Deze keer ging ik daarom met Adriaan en Remco spareribs eten in Haarlem. Met de belofte van Adriaan dat dit de lekkerste ribs van Haarlem zouden zijn gingen we op pad naar restaurant De avondkant. 

De avondkant zit in het centrum van Haarlem in de smalle Paarlaarsteeg. Een gezellige, maar smalle steeg met een aantal restaurants met logischerwijs krappe terrassen. Het leuke van De avondkant is dat het overdag een lunchroom is met de naam 'De overkant'. De overkant kreeg deze naam door in 2007 van de ene kan van de steeg naar de andere kant te verhuizen. De naam van de lunchroom 't Steegje verhuisde niet mee, maar veranderde dus in De overkant. Een beetje verwarrend maar nu is het een leuke combinatie van twee restaurants.

De avondkant is een knusse zaak met niet al teveel tafels. Je kan er ook gezellig in de vensterbank aan een tafel bij het raam zitten, waarbij de vensterbank lekker is omgetoverd tot een bank. In het restaurant wordt je hartelijk ontvangen. Je kan zo de keuken inkijken, zodat je kan zien hoe het eten wordt bereid. De omvang van de locatie en de open keuken zorgen voor wat geroezemoes op de achtergrond, maar dit draagt alleen bij aan de gezellige sfeer.

Onder het genot van een biertje en elkaars gezelschap werden de spareribs besteld en kwam het brood met olie op tafel. Tijdens het dippen begon het bijpraten al, maar toen was het zover, de spareribs!!! Tsja, toen vielen we toch even stil...

Ik had twee spareribs van flink formaat met een heerlijke zoete saus. Dit werd geserveerd met gesneden tomaat en rucola die waren voorzien van dezelfde saus. De opmaak van het bord was simpel maar paste bij het eten.  Nu is het bij spareribs vrij snel duidelijk of ze goed zijn of niet. In dit geval kwam het vlees nog niet los van het bot toen ik het oppakte maar het scheelde niet veel. Het was dus uitermate mals en goed bereid en daarnaast ook nog heerlijk gemarineerd.

Naast het vlees was er uiteraard friet, dit werd geserveerd in een leuke frietzak in een metalen houder. Een handige en leuke manier van friet opdienen, zeker omdat je vieze vingers hebt van de sparerivs en dan geen vork meer kan vasthouden om je frietjes mee te prikken. De friet was ook nog eens erg lekker gekruid. Spareribs eten geeft toch altijd een soort oermens gevoel en met de frietzak was het echt een stoere maaltijd!

Het dessert was een lekkere kop koffie, want we zaten flink vol van ons hoofdgerecht. Maar daarna bleef het nog een tijd gezellig en genoten we van de sfeer van De avondkant.

Naast de paarden in Bodegraven

Op een mooie zondagochtend togen we naar het pittoreske Bodegraven om daar te gaan genieten van heerlijke pannenkoeken! Deze lunch was een heel goed idee van vrienden van ons en we keken er al een tijdje naar uit.

Aangekomen bij Pannenkoekerie 't Veldhuis parkeerden we de auto en liepen vervolgens per ongeluk de ingang van het restaurant voorbij. Tot onze verrassing lag er naast het restaurant een manege en aangezien ik nogal paardenfan ben, moest er natuurlijk even een blik naar binnen geworpen worden. Helaas was het spitsuur en konden we niet even rustig paardjes aaien dus gingen we het restaurant in. We werden vriendelijk welkom geheten door de bediening en konden een tafeltje uitzoeken. Het zonnetje scheen heerlijk dus we namen plaats op het terras en kregen onverwacht toch de kans een paardje te aaien. Lala de shetlander loopt namelijk gezellig op het grasveld naast het terras.
Heerlijk zittend in het zonnetje kwam er al snel een serveerster drankjes opnemen en die werden vlot geserveerd.

Een paar minuten later kwamen onze vrienden met hun dochtertje aan en werden de menukaarten uitgedeeld. Een enorme keuze aan pannenkoeken staarde ons aan, maar er werd al snel beslist. Ik ging voor een pannenkoek met Old Amsterdam, Bart ook maar voegde daar nog spek aan toe. Aan de andere kant van tafel werd er gekozen voor een pannenkoek met banaan en ananas en een pannenkoek 't Veldhuis. De kleine meid besloot haar eigen plan te trekken en ging voor een frikadel.
Tijdens het wachten op het eten hebben we lekker bijgekletst, maar toen het eten werd geserveerd was er toch een tijdje stilte. Iedereen was heerlijk aan het smullen van de pannenkoeken!

Na de lunch was het duidelijk speeltijd, vriendin en ik bleven in eerste instantie lekker aan tafel zitten kletsen. Dit terwijl vriend en Bart de kleine meid in een soort hangschommel heen en weer schommelden. Later wilden de mannen ook zelf nog even spelen en sprongen gezellig op en neer op een springkussen. Daar hadden vriendin en ik geen zin in, maar we hebben nog wel even geitjes geaaid.

't Veldhuis is een ontzettend leuke pannenkoekenboerderij, alles is schoon en de bediening is vriendelijk en snel. Binnen is het modern ingericht en buiten staan de houten tafels die je verwacht bij een pannenkoekenboerderij. Het restaurant is een aanrader voor groepen of gezinnen met kinderen. Er valt buiten genoeg te beleven qua speelattributen en dieren. Als stelletje zou ik er niet zo snel heen gaan, alhoewel als ik trek heb in een goede pannenkoek...

Benkei: Japans smullen

Soms hebben supermarkten een leuke actie, in dit geval was het de supermarkt met de hamsters. We spaarden een paar weken zegeltjes en konden ineens met zijn tweeën voor de prijs van een uit eten. Er zat een beperking aan de locatie, het moest zijn in de regio Groene Hart. Daarom hebben we een leuk Japans restaurant uitgekozen in Den Haag. We hadden het idee dat we hier heerlijke sushi zouden gaan eten. Ja, je leest het goed: we hadden het idee.

We kwamen op tijd aan bij het restaurant en werden welkom geheten door een Japanse man en vrouw die ons heel vriendelijk naar onze tafel begeleidden. Het restaurant had een woonkamer sfeer en daardoor simpel maar wel gezellig. De tafel had een u-vorm rondom een grillplaat en bood plaats aan acht personen. In het restaurant stonden vier van deze tafels. Er zaten een oudere vrouw en een jonge man tegenover ons, wij vermoeden een oma met haar kleinzoon. We kregen al snel de kaart en de mogelijkheid iets te drinken te bestellen. Door gebruikmaking van de supermarktactie konden we echter maar uit vijf menu's bestellen en dus niet de hele avond sushi eten. De keuze werd nog verder beperkt doordat we allebei hetzelfde menu moesten kiezen en in drie menu's vlees zaten. Het vierde menu viel af vanwege de vissoep en toen was er nog een over.

Ons keuzemenu begon gelukkig wel met sushi, we kregen een mooie schaal met vier kleine hapjes. Voor mij bestond dit uit Nigiri met zalm, uri maki met komkommer, reepjes omelet en wakame. Bij Bart was de omelet vervangen door kip. In het midden was een beetje soyasaus te vinden en de wasabi kwam in een apart schaaltje.

Ondanks dat het weinig sushi was, was het wel ontzettend lekker en hebben we er echt van genoten.

Als hoofdgerecht konden we allebei kiezen tussen een mix van vlees of zalm. Ik ging uiteraard voor de zalm en Bart voor het gemengde vlees. Een andere Japanse man kwam naar de grillplaat en begon deze uitermate zorgvuldig in de vetten met olie. Vervolgens werd eerst de kipfilet op de plaat gelegd en deze werd onder een stolp gaar gebakken. Daarna werd hij in stukjes gesneden en gekruid en verder gebakken. Ondertussen ging ook de zalm op de plaat, deze werd onder een stolp gelegd terwijl de biefstuk dichtgeschroeid werd. Alleen al het kijken naar de bereiding van het eten was erg leuk. Het snelle bewegen van spatels en messen en het samenstellen van je maaltijd is absoluut onderdeel van de beleving in dit restaurant.

De kip, biefstuk en zalm werden over onze borden verdeeld en deze werden warm gehouden op de rand van de grillplaats terwijl de kok groenten voor ons grilde. Dit werd verdeeld over de borden en toen konden we verder smullen. We hadden al schaaltjes met saus gekregen voor bij de groenten en biefstuk (over de kip en zalm zat lekkere saus), een schaaltje met rijst en een schaaltje met salade. Terwijl ik de eerste hap van de zalm nam, viel meteen de teleurstelling weg dat het geen sushi maaltijd was. Deze zalm was de heerlijkste die ik ooit heb gegeten.

Ook Bart zat te genieten van zijn maaltijd. De kip was heerlijk in combinatie met de saus en de biefstuk was mals en kwam zonder saus ook al prima tot zijn recht. De taugé was niet heel bijzonder maar leek wel een authentieke toevoeging op een Japans gerecht.

Aangezien de zalm met rijst en groenten een flinke hap was, koos ik ervoor om geen dessert te nemen. Bart had nog wat ruimte over en ging voor het toetje dat bij het menu hoorde. Dit was een bolletje ijs met slagroom, een koekje en wat fruit. Niet heel erg bijzonder, maar wel lekker!

Eten in een kasteeltje

Voor een uitje van een bestuur waar ik in zit, ging ik met de rest van het bestuur eten in Kasteel 't Kerkebosch in Zeist.

Het restaurant De Kamer van Lintelo bevindt zich op de begane grond en heeft aan meerdere kanten uitzicht op een tuin. De

aankleding is geweldig: mooie tafels met gestoffeerde stoelen. Geweldige lampen, die niet teveel licht geven waardoor er een gezellige sfeer gecreëerd wordt. De ruimte geeft echt het gevoel dat je in een kasteel aan het eten bent.

Voor het eten hadden we keuze uit drie gerechten per gang. Er was een vegetarische, vis of vlees optie. Vooraf heb ik gekozen voor een salade met geitenkaas en pompoendressing. De salade was fris en de dressing gaf er een leuke twist aan. De geitenkaas was duidelijk erg vers en daardoor lekker zacht.

Mijn hoofdgerecht was gegrilde zalm in witte wijn saus. De zalm was perfect

gegrild, helemaal niet droog en viel makkelijk uit elkaar. De saus was heel romig, maar ondanks dat niet vet. De combinatie van de vis en saus was heerlijk. Gelukkig zonder een overheersende wijn smaak.

Als dessert ging ik voor de creme caramel, aangevuld met frambozenijs en vruchtenmousse. Dit werd geserveerd in drie schaaltjes en de smaken vulden elkaar heel goed aan. De mierzoete creme caramel werd afgezwakt door het zurige ijs en de smaken kwamen samen in de lichtzoete maar toch fris zurige mousse.

Tijdens het diner heb ik sauvignon blanc van Hãhã gedronken. Deze wijn rook behoorlijk sterk naar passievrucht, de smaak was erg fris en heel licht zoet.

De bediening in het restaurant is goed opgeleid en houdt zich netjes aan de etiquette. Gelukkig hadden de obers ook een gevoel van humor en werden er af en toe kleine grapjes gemaakt. Dit maakte de sfeer wat meer ontspannen dan wanneer alles heel correct was gebleven.

Ondanks de hele gezellige sfeer met mijn collega's zou ik dit restaurant toch eerder aanbevelen aan stelletjes of voor speciale gelegenheden.

Oosters in Gouda

De directeur van onze afdeling besloot de afdeling te trakteren op een familiedag in De Efteling. Na een hele dag door het pretpark banjeren met nog een hele gezellige collega hadden we geen zin meer om te koken en besloten we lekker uit eten te gaan. Gelukkig wist onze gezellige collega dat er in Gouda een nieuw sushi restaurant is geopend: Yoshi sushi. Omdat wij als regel hebben dat we nooit nee zeggen tegen de optie om sushi te gaan eten, gingen we sushi eten.

We begrepen dat er verschillende meningen over het restaurant waren. De bediening werd de ene keer goed gevonden, de andere keer traag een rommelig. De sushi werd echter door iedereen aanbevolen dus heel veel kon er wat ons betreft niet mis gaan.
Onderweg vanaf de Efteling reserveerden we een tafel en een uur later namen we er plaats. De aankleding van het restaurant is precies was je van een sushi restaurant verwacht. Aziatisch georiënteerd met veel rood en zwart, maar wel netjes. De bediening kwam al snel drankjes opnemen en eigenlijk werd alles qua drankjes en eten de hele avond snel geregeld. 

Het eten was absoluut erg lekker. Ik heb op een kerriedriehoekje en zure komkommer na alleen sushi gegeten en het was heerlijk. De avocado maki was echt om van te smullen vanwege de heerlijke verse avocado. Iets dat ik nog nooit op had was Gunkan met mango. Eerder heb ik dit gegeten met zalm of met wakame en dat was lekker, maar volgens mij wel redelijk traditioneel Japans. De toevoeging van de mango vond ik erg leuk, omdat er een hele frisse smaak vrij kwam. Eerder heb ik al sushi met banaan op, wat goed smaakte. Helaas vind ik tot nu toe sushi met meloen geen aanrader.
Verder was de crispy maki een beetje apart. Hij smaakte prima, maar wanneer je de sushi open beet zat ineens je hele mond vol met tempura.
Bart had ook nog sushi met kaas maar daarin was de kaas-sushi verhouding een beetje uit balans en was het vooral een kaasblokje dat je naar binnen werkte. De vleesgerechten die Bart en onze collega hadden besteld waren lekker maar niet bijzonder. De kipreepjes waren wat droog maar de biefstuk kwam heerlijk gekruid en goed gebakken op tafel. Uiteraard kwam de gebakken banaan ook voorbij en uiteindelijk hadden we allemaal meer dan genoeg gegeten waardoor het dessertbuffet niet werd bezocht.

Een beetje verwarrend was het wel dat alle serveersters alle taken op zich leken te nemen. Iedereen nam bestellingen op, ruimde af of serveerde. Helaas was niet iedere serveerster handig met drankjes waardoor er op een gegeven moment ice tea over twee stoelen, Bart en onze collega viel. De serveerster zelf bleef ook niet droog.

Een regel die ik normaal in een sushi restaurant goed navolg is: niet meer bestellen dan je op kan. Niet alleen omdat je dan bij moet betalen, maar ook omdat ik tegen verspilling ben. Dit keer bleef er echter wel wat eten over. We zaten al te rekenen hoeveel we bij moesten betalen, maar dit het overgebleven eten stond niet op de rekening. Wel jammer was dat we niet netjes naar buiten werden begeleid en dat er alleen gedag werd geroepen vanuit het restaurant toen we onze jassen al aan hadden.

De Markt in Utrecht

Tijdens mijn studietijd in Utrecht ben ik op diverse plekken wezen eten: Broers, Havana, pubs.. Geen enkele plek vind ik er tot nu toe zo leuk om te eten als De Markt. Inmiddels ben ik er al een keer of vier geweest en iedere keer weer is het eten heerlijk.

De laatste keer heb ik bij De Markt gegeten met twee vriendinnen, dit was in september. Helaas kan je bij De Markt alleen reserveren vanaf een groep van zes personen, wat betekende dat we dit keer op een tafeltje moesten wachten. Wachten op een tafeltje bij De Markt op vrijdagavond rond 19u duurt niet vijf of tien minuten, maar in dit geval dik drie kwartier. Gelukkig wordt dit heel eerlijk aangegeven door de gastvrouw die je welkom heet bij de deur en kan je in de tussentijd lekker aan de bar een drankje drinken.
Na het wachten kregen we een van de beste tafeltjes in het restaurant: naast de openslaande deuren naar de tuin. Dit is erg fijn, omdat de temperatuur in het restaurant nog weleens op wil lopen. We hebben er vrijdagavond heerlijk urenlang aan het tafeltje gezeten en gekletst en ondertussen genoten van heerlijk eten.

Vooraf gingen we voor een voorgerecht dat we konden delen: het anti-pasti plateau Mercato. Hierop ligt een verscheidenheid aan kleine voorgerechtjes. Onder andere: garnalenkroketjes, tonijn sashimi, gemarineerde garnalen, pesto met crackertjes en een soort salade met stokbroodjes.
Hierna gingen mijn vriendinnen, voor het gemak en de anonimiteit omgedoopt tot vriendin 1 en vriendin 2, respectievelijk voor de truffelrisotto en het filodeeg gevuld met pompoen en ricotta, terwijl ik de papardelle met geitenkaas, pecannoten en honing at. Achteraf bezien had vriendin 2 de beste keuze gemaakt, niet omdat het het lekkerst was, want het was allemaal heerlijk, maar omdat dit het minst zware hoofdgerecht was. Zoals gezegd, alle gerechten smaakten ons heel goed. Natuurlijk werd het eten vergezeld door een wijntje, in dit geval: La Promenade Chardonney en die smaakte goed.
Als nagerecht gingen we unaniem voor de cheesecake met een kopje thee. Hier bleek hoe goed de keuze voor de filodeeg was geweest. Terwijl de vriendin 1 en ik halverwege afhaakten, kon vriendin 2 van het hele dessert genieten!

Zoals gezegd, ben ik nu ongeveer vier keer bij De Markt geweest. Ik heb hier al van alles gegeten: pizza, risotto, maaltijdsalade en nu pasta. Alle keren was het eten uitstekend en de wijn erg smakelijk. Het restaurant heeft een hele gemoedelijke sfeer ondanks de drukte. Het enige nadeel, als je het een nadeel vindt, is dat het nogal rumoerig kan zijn. Het is een grote open ruimte, met veel mensen en dat maakt het druk. De aankleding is redelijk simpel: houten tafels en stoelen, geen fancy bestek of tafeldekking. Maar de bediening is altijd vriendelijk en nooit gestrest ondanks de grote hoeveelheid klanten. Zeker de moeite van een bezoekje waard, als je een tafeltje kan krijgen ;)

Eten in de kerk

Soms ga je op een plek eten waar je nooit anders komt. Dit keer bevond die plek zich in Haarlem, waar we op zich wel vaker komen voor Adriaan en Remco's Bink fournituren, maar naar de kerk gaan we nooit. Uit eten gaan in de Jopenkerk zorgde er echter voor dat we daar een uitzondering op maakten. De Jopenkerk is gevestigd in een oude kerk, maar is nu een restaurant, grand café en zelfs brouwerij in een.

Bij binnenkomst werden we vriendelijk ontvangen door een gastvrouw die ons voorging de trap op. Boven aangekomen moesten we even wachten tot we wisten welke tafel we kregen, maar dat was een goed moment om van het uitzicht te genieten. De kerk is nog gedeeltelijk in oude staat met mooie glas-in-lood ramen. Verder is er voornamelijk gebruik gemaakt van hout, wat een erg rustige uitstraling heeft. Dit is ook wel noodzakelijk omdat de muren verder rood zijn. Tafels en stoelen zijn ook van hout, maar de stoelen zitten wel zacht omdat er kussens in zitten.


Toen we aan tafel gingen kregen we als eerst een wijnkaart en hebben daar een lekkere Sauvignon Blanc en Malbec van gekozen. Vervolgens kregen we de menukaart en het dagmenu. Er was niet ontzettend veel keuze in eten, vooral vegetariërs hebben weinig opties. Vooraf wilden we beiden brood met smeerseltjes, op aanraden van de ober zijn we gegaan voor een portie in plaats van twee. Dit was ook voldoende als voorgerecht, maar smeerseltjes was een ruim begrip. We kregen roomboter en olijfolie. Ondanks ook hier de beperkte keuze vonden we de broodjes erg lekker. Als hoofdgerecht ging Bart voor een stoofpotje van everzwijn met aardappel in dragonsaus en daarbij heerlijke groenten. Het vlees was heerlijk mals en ondanks dat het pannetje niet zo groot leek was het meer dan genoeg. De combinatie van dragon en aardappel was erg lekker maar de hoeveelheid dragon was op het randje. Ik had risotto met truffel en paddenstoelen met hierbij twee soorten sla. Nu ben ik geen groot paddenstoelenfan, maar in de risotto zijn ze meestal zo fijn dat je ze niet opmerkt. In deze risotto was dat helaas niet het geval. Grote stukken paddenstoel heb ik aan de kant geschoven en toen bleef er weinig risotto over. Gelukkig kon ik die met Bart ruilen tegen heerlijke worteltjes.

Na het hoofdgerecht was er nog plek voor een dessert. Hierbij koos ik voor citroentaart. Helaas viel deze een beetje tegen, heel zuur en zonder bodem. Bart had dessert dat bestond uit een aantal lagen. In bier gepocheerde vijg, met chocolade, cake en banketbakkersroom. Het pocheren met bier voegde niet heel veel toe. De banketbakkersroom en cake waren heerlijk maar ik had achteraf liever de chocolade nemesis besteld.

Al met al was het eten in de Jopenkerk een leuke ervaring. Fijne sfeer, mooie omgeving en bijna alles smaakte goed. Het is wel te adviseren om bij het reserveren voor een diner aan te geven niet aan de kant van de keuken te willen zitten. Aan de andere kant op de eerste verdieping heerst een wat intiemere sfeer. Volgende keer zou ik er echter voor kiezen om beneden bij de bar en brouwerij te blijven. Misschien simpeler, maar er heerste wel een gezellige drukte. 

Heerlijk eten langs de kust

Het weerbericht beloofde ons nog een mooie avond en daarna zou de herfst toeslaan. Dit was begin september en zoals jullie weten, zijn er daarna nog vele mooie avonden geweest. Wij vonden dat weerbericht echter een goed excuus om niet naar de sportschool te gaan, maar lekker te gaan eten in Noordwijk aan Zee. Blijkbaar dacht half Nederland daar zo over, want de eerste strandtent die we bereikten was vol. Gelukkig zat er een eindje verderop nog een en na wat ploeteren door mul zand kwamen we aan bij Bries. Helaas konden we ook daar niet meer buiten zitten, maar binnen was er nog plek en alle deuren en ramen stonden lekker open.

Met onze zanderige voetjes namen we plaats aan een simpel, maar netjes, gedekte houten tafel op een al te bekend kuipstoeltje. We voelden ons meteen thuis. Een aardige serveerster stond binnen enkele minuten naast ons en terwijl we van ons drankje genoten, hebben we de kaart bestudeerd. We hadden wel trek dus besloten al snel voor 3-gangen te gaan, maar waren wel benieuwd naar de sushi platter. Geen idee of dit een voor- of hoofdgerecht was en bij navraag bleek het er dan ook een beetje tussenin te zitten. 

Vooraf kozen we allebei voor de caprese en die was echt verrukkelijk! Sappige tomaten, romige mozzarella met sla en dit allemaal rijkelijk besprenkeld met groene pesto en balsamico. We hebben er enorm van zitten smullen, maar waren achteraf wel blij dat we geen groot hoofdgerecht hadden.


Want natuurlijk hebben we gekozen voor de sushi en ook dit was om van te smullen.

Het was een combinatie van sushi en sashimi en het werd geserveerd op een groot rond houten blad dat rond kon draaien. Op het blad lag heerlijke verse tonijn en zalm, maar ook wat rundvlees en natuurlijk maki. Dit was allemaal gegarneerd met wakame, wasabi, gari en wasabi-mayonaise. Van alles was er niet te veel en niet te weinig, maar alles was heel smakelijk.

Dankzij het niet al te grote hoofdgerecht hadden we nog wat ruimte voor een toetje. Ik had geen avontuurlijke bui en ging voor de Romanoff: een grote meringue met daarop verse aardbeien en ongeslagen room. Natuurlijk bleef hier al snel weinig van over, waarop ik het omvormde tot een soort Eton mess.

Bart daarentegen was in een avontuurlijkere bui en ging voor het verrassingsdessert: The Polaroid. We hadden geen idee wat we ons daarbij voor moesten stellen, maar eigenlijk zei de naam alles al. Terwijl mijn heerlijke dessert op tafel kwam, kwam er ook een ober aan met een ijshoorntje met een bolletje aardbeienijs, waarom het dan een polaroid heette? We mochten samen met onze toetjes op de foto!

High Tea bij Konditorei Thuis

Al sinds mijn puberteit vind ik het heel erg leuk om een High Tea te doen, dit heb ik niet van een vreemde maar overduidelijk van mijn moeder geërfd. Oke, waarschijnlijk wordt het niet genetisch doorgegeven maar dan is het me in ieder geval goed aangeleerd. Sinds ik me kan herinneren houden we het vol om in ieder geval wel twee keer per jaar een High Tea te plannen. Altijd komt er wel een Groupon voorbij voor een High Tea bij een restaurant of hotel waar we nog niet zijn geweest. Dat is natuurlijk de perfecte smoes om weer een keer aan de thee met taartjes te gaan.

Dit keer zag ik een High Tea die net even iets luxer leek dan de gemiddelde, maar wel voor een enorm leuk prijsje: Een Royal High Tea in drie-gangen bij Konditorei & Bakkerij Thuis voor €24,99 voor twee.  

Op een zaterdag gingen we naar Delft, waar Wilma blij (en ik niet zo blij) verrast werd door een stad vol braderiekraampjes. Hier tussendoor manoeuvrerend kwamen we uiteindelijk bij een lieflijk uitziend banketbakkertje. Binnengekomen werden we totaal genegeerd door de bediening voor een paar minuten. Waarna een man naar ons toe kwam en ons begroette met "Ja?" Waarop ik aangaf dat we gereserveerd hadden voor een High Tea, blij zei hij "De moeder-dochter high tea?" Maar toen we vertelden over de groupon verdween zijn glimlach. Hij wachtte niet tot we de groupon uit de tas gevist hadden, maar liep richting de kassa om andere klanten te helpen. Wij wachtten tot hij klaar was en mochten aan een tafel plaatsnemen. Naast het raam hadden we leuk uitzicht op de braderie en op de fanfares die af en toe voorbij denderden.

We kregen een potje heet water en op de tafel stonden zakjes met lekker veel verschillende soorten thee. Natuurlijk hebben we hiervan geproefd: groene, lavendel en rozenthee! Bij deze theeën kregen we een etagère vol zoetigheden: de Willem-Alexander gang.  De bonbons waren niet echt mijn ding, net als de spritsen maar Wilma vond deze heerlijk. Ik werd erg blij van de suikerwafel en de boterkoek. Helaas was de Berlinerbol er een met jam in plaats van room, maar ook hier hebben we van gesmuld.

De volgende gang zou een hartige Maxima zijn en het duurde even voordat deze geserveerd werd. Van een jonge, vriendelijke, serveerster kregen we een pot verse muntthee en toen moesten we even wachten. De sandwiches kwamen na ongeveer tien minuten en werden gebracht door een vrouwelijke serveerster. Ze begon met uitleggen: homemade tomatenbrood met brie, ander brood met kaas en gembergelei. Verder wat schijfjes komkommer en kaaskoekjes, want: "Het moest vegetarisch, toch?" Helaas begonnen we met het gewone brood met kaas en gelei, dit was pittig maar ook fris en smaakte goed. Het homemade brood bewaarden we voor het laatst... Dit was heel erg zacht (prima voor een baby zonder tanden) en leek geparfumeerd te zijn met tomatengeur. Een beetje een domper dus.

Nadat we het op hadden werden onze borden en de thee weggehaald (het totaal aantal kopjes thee: acht! Gemiddeld redden we bij een High Tea wel zes koppen thee per persoon) en mochten we kiezen tussen koffie, cappuccino en warme chocolademelk. Aangezien het ongeveer twintig graden was buiten en binnen dertig, kozen we voor cappuccino. Hierbij zouden we dan een taartje krijgen, dit was de Amalia gang. Vijf minuten later werden onze taartjes tijdens het lopen in volle vaart op tafel gegooid door de man, zonder te zeggen wat erin zat. Hierop twijfelden we even om maar gewoon weg te gaan. Helaas vonden we dit te onaardig voor de vrouwelijke bediening die nog druk bezig was cappuccino te zetten. Na aan de man gevraagd te hebben wat hij op onze tafel had gegooid, bleken het kersen-kruimel taartjes te zijn. Zo ongeveer het lievelingsgebak van Wilma, dus we bleven zitten. Ik genoot van een heerlijke cappuccino en Wilma van de cappuccino en het taartje.

Vanwege de redelijk teleurstellende ervaring zullen wij hier niet meer naartoe gaan. Waarmee ik niet wil zeggen dat je de banketbakker niet moet bezoeken. Ouderen en vaste klanten worden uitermate vriendelijk geholpen, de taartjes en de cappuccino zijn heerlijk en Delft is een leuke stad. Houd er echter rekening mee dat de bediening niet heel erg stressbestendig is, dat Groupons niet worden gewaardeerd en dat het eten nog weleens de neiging heeft sneller naar je toe te komen dan verwacht.