dinsdag 25 november 2014

Hotspots Berlijn deel 3: van very not naar very hot

Op de derde ochtend kwamen we er om 11u achter dat we om 10u uit het appartement hadden moeten vertrekken. Gelukkig was de mevrouw waarvan we het huurden heel vriendelijk en vond ze het geen probleem dat we pas om 12u weggingen. Toen moesten we dus snel op zoek naar ontbijt / lunch / brunch. Gelukkig gaf het 100% Berlijn boekje weer uitkomst en gingen we op weg naar een leuk café. Aangekomen op Sabignyplatz konden we dat cafe helaas niet zo snel vinden, maar we zagen een Italiaans restaurantje met ontbijt tot 13u dus ploften we daar neer.

San Marino

Heerlijk zittend in de zon op het terras vroegen we om de ontbijtkaart: ontbijt was niet meer te krijgen (het was 12.30u). Alleen nog de eiergerechten konden geserveerd worden, dus wij bestelden een käse omelet en  bauer frühstuck maar dan vegetarisch. 
Om 13.15u werd dit geserveerd alleen zat er spek in het ontbijt. We gaven aan dat dit niet de bedoeling was waarop werd gezegd: bauer frühstuck is met vlees! Het gerecht ging terug naar de keuken en om 13.45u kwam de vegetarische versie op tafel. Op dat moment waren we er al achter dat de kaas omelet ontzettend smakeloos was, maar vol goede moed werd de bauer omelet aangesneden.


Tsja, wat kan je ervan zeggen. Het smaakte nergens naar en toch was het vies: het vet droop er zo'n beetje uit. Na een paar happen werd de omelet dus aan de kant geschoven, hebben we afgerekend en zijn we vertrokken.
Dit restaurantje is dus een duidelijke not-spot. Mocht je je ooit op Savignyplatz bevinden, ga er niet heen! De bediening is kortaf en chagrijning en het eten is smakeloos. Ik (Kim) kan nog niet aan omelet of roerei denken zonder er misselijk van te worden.

Schwarzes cafe  

Ongeveer vijf minuten nadat we vertrokken bij San Marino, liepen we tegen het cafe aan waar we in eerste instantie naartoe wilden: Schwarzes cafe
Het cafe serveert 24/7 ontbijt (naast alle andere gangen die je kan eten). Het is wel een beetje een hipster cafe, maar daardoor heeft het een relaxte sfeer. Binnen is het simpel maar gezellig opgezet en er is een soort binnenplaatsje waar je ontspannen kan zitten.
Wij hebben ervoor gekozen om op het terras aan de straatkant te gaan zitten, zodat we nog lekker mensen konden kijken. Hier hebben we ruim twee uur doorgebracht in absolute rust. 
We werden geholpen door de vriendelijkste serveersters. Die je niet het gevoel geven dat er haast is om weg te gaan. Het eten hier was heerlijk!!!Ik begon met een white monkey thee en apfel strudel zonder saus en ijs. De thee kwam in een schattig potje en het gebak was heerlijk (en veel te groot). 
Bart ging in de herkansing voor een goed ontbijt en bestelde Casa blanca. Dit bleek te bestaan uit twee croissants, beleg, gekookt ei, sap en vers fruit. Meer dan genoeg maar zo ontzettend lekker. We hebben hier heel lang van zitten genieten. Daarna nog twee cappuccino op en toen was het helaas weer tijd om te vertrekken.
Alleen al voor het Schwarzes cafe gaan we zeker nog een keer terug naar Berlijn! 

zondag 23 november 2014

Hotspots Berlijn deel 2: ontbijt, lunch, diner en een lekkere snack

Na een geslaagde eerste dag in Berlijn zijn we de volgende ochtend op zoek gegaan naar een bäckerei in de omgeving van het appartement voor het frühstück. Rond het appartement zaten veel restaurants en winkeltjes. De wijk Charlottenburg waar het appartement ligt is dan ook een aanrader om te verkennen.

Ontbijt bij Brötmeister Steinecke 

Bij deze bakkerij hadden we een klein misverstandje, maar dat deed niks af aan het lekkere ontbijt. We wilden daar lekker binnen zitten en een ontbijtje eten, maar de broodjes kwamen in een zak en de koffie en thee in een meeneembeker. Gelukkig bleef de smaak van alles goed!
We begonnen met broodjes kaas: heerlijke, harde, donkerbruine broodjes met granen die stevig waren belegd. Natuurlijk zat er niet alleen kaas op, ook sla, tomaat, komkommer en sandwichspread. Jummie! 
Omdat we nog wat lekkere trek hadden, namen we nog een kop koffie en thee met wat lekkers. Dit werd een gebakje dat leek op een tarte tartin. Een bladerdeeg bodem met daarop kersen en pruimen die gecarameliseerd leken. Ook erg jummie! We waren wel wat enthousiast want we dachten dat we beiden wel een gebakje zouden lusten. Het tweede gebakje werd echter gedegradeerd tot snack voor onderweg: een cranberry-vanille-knipf. Een soort langwerpige oliebol gevuld met room en cranberry, ontzettend lekker!!!

Andy's diner and bar 


Omdat we wel weer een beetje trek begonnen te krijgen na een flink stuk wandelen gingen we voor een lunch/snack naar binnen bij Andy's diner and bar. Het had banken die je misschien hebt gezien in een film als Grease, tegelijkertijd werden er meerdere voetbalwedstrijden uitgezonden op de grote tv-schermen en het eten was er een beetje texmex-achtig. We hadden wel trek maar wilden niet teveel eten dus gingen we voor een afternoon snack. Ik koos nacho's en Bart mozzarella sticks, dit was iets meer dan waar we op gerekend hadden...

We kregen twee grote borden met een enorme lading nachos en mozzarella sticks geserveerd, lekker maar een beetje veel!



Markthalle 

Uit het 100% Berlijn boekje hadden we een leuke lokatie gehaald: een markthal. Helaas wel een beetje in een shabby buurt. Onze eerste fout was uitstappen bij Schlesisches Tor in plaats van Warschauer Strasse. Het beschreven hippe karakter van de wijk vonden wij, waarschijnlijk door de route, tegenvallen. Maar de markthal zelf was leuk! Een beetje klein, maar wel met een gezellige sfeer en er was genoeg lekkers te eten. Meteen maar een flesje witte truffelolie aangeschaft en daarna kwamen we een schattig vegan kraampje tegen.




Sun day burgers

Hier hebben we genoten van een vegan pie: avocado-limette en smoothies. Het taartje was echt heerlijk en door de avocado merkten we echt niet dat er geen zuivel in zat. De smoothies waren geen onverdeeld succes. Beiden hadden een basis van aloë vera en met zoete vruchten was dat heerlijk. Maar de combinatie met dadels en cashewnoten leverde een soort bruine brij op. De bruine brij was een smakeloos geheel en ongetwijfeld helemaal vegan verantwoord maar gewoon niet lekker.

Trattoria Foccacino

's Avonds hebben we heerlijk gegeten bij een Italiaanse trattoria in de buurt van ons appartement. Het was een siciliaans restaurant dus als voorgerecht konden we genieten van een heerlijke caponata. Het is een soort gekookte salade gemaakt met veel verschillende groenten. Het restaurant zelf was intiem en de schijnbare eigenaar een echte italiaan die een hele fijne sfeer wist te creeëren door gezellig een praatje te komen maken. We hadden een leuke tafel en het was een knusse setting.
Als hoofdgerecht gingen we voor een pizza bufalina en ravioli kürbisch. Pizza bufalina was een simpele pizza met mozzarella maar die smaakte wel ontzettend goed. Het was een bord vol en de bodem van de pizza zeer goed gelukt met en krokante rand. De ravioli was gevuld met pompoen. Een nieuwe smaaksensatie en lekker vullend. Bij pasta heb je vaak het idee dat je niet heel veel krijgt maar het vult enorm!
In tegenstelling tot onze meeste maaltijden hebben we het dessert overgeslagen, omdat we ontzettend vol zaten!

woensdag 19 november 2014

Hotspots Berlijn deel 1: cheesecake en KaDeWe

Soms moet je er even tussenuit en waar kan je dat beter doen dan over de grens? Omdat we dit jaar Londen en Turkije al hadden gezien, besloten we om onze oosterburen met een bezoekje te vereren. Op vrijdagochtend vlogen we heel vroeg richting Berlijn!!! Het ontbijtje op Schiphol was lekker en de vlucht verliep soepel.

In Duitsland aangekomen gingen we op zoek naar ons appartementje en ook dat ging verbazingwekkend makkelijk. Op de kamer hebben we de kaart gepakt en onze 100% Berlijn gids en zijn plannen gaan maken. Niet ver bij ons vandaan bevond zich een cafeetje dat My Cheesecake heette en volgens de gids waren hier ontzettend veel lekkere cheesecakes te proeven. Dat leek ons een perfect startpunt van de stedentrip.

My Cheesecake

Eenmaal aangekomen in de juiste straat (na het lopen van een paar kilometer omdat we dachten dat er niet veel afstand tussen metrohaltes zou zitten) moesten we even flink zoeken. We hadden het bijna opgegeven toen we een schattig klein terrasje met fleece dekentjes op de stoelen zagen. Op de deur van het cafeetje stond in kleine letters: My Cheesecake. Helemaal gelukkig nam ik plaats op het terras en Bart ging naar binnen om voor ons een cheesecake proeverij te scoren. Daarom was ik enigszins verbaasd toen hij met thee, koffie en twee dezelfde punten cheesecake weer naar buiten kwam. Het bleek dat het concept van My Cheesecake was veranderd van een heleboel soorten cheesecake naar één en dat het verder gewoon een koffiebar was.
Gelukkig was de New York cheesecake die ze hadden wel lekker, maar niet zo goddelijk als bijvoorbeeld die van de Dessertbar in Haarlem. Gelukkig hadden we nog tweeënhalve dag Berlijn te gaan en een goed diner voor de boeg.

KaDeWe

Aan het einde van de middag kwamen we aan bij het Kaufhaus Des Westen oftewel het KaDeWe. Hier hebben we onze ogen uitgekeken op de prachtige parfum-, tassen-, schoenen- en kledingafdelingen. Vervolgens belandden we op de 6e verdieping: een hele etage vol eten! Kleine winkeltjes, maar ook kleine restaurantjes!!! Dit is een heel leuk concept waarbij je ervoor kan kiezen hele maaltijden bij een restaurantje te eten of bijvoorbeeld overal een klein hapje kan nemen.

Als eerste liepen we tegen een sushibar aan en zoals je inmiddels weet zeggen wij nooit nee tegen sushi. We namen plaats aan een tafeltje en hadden vanaf daar mooi uitzicht op de etages onder ons. Met een fles water op tafel bekeken we de menukaart en zagen veel sushi met avocado staan: jammie! Bestellen moest aan de toonbank en daar bleek de Japanse sushiroller / ober minder vriendelijk en spraakzaam dan verwacht. Zijn Duits en zijn Engels waren gebrekkig en bij het bestellen van een crunchy maki was zijn antwoord niet meer dan een ferme "no". Gelukkig waren een aantal andere makis wel te bestellen en deze werden geserveerd door een vriendelijkere man. We hebben ontzettend genoten van deze professioneel gerolde sushi met verse vis en rijpe avocado. Omdat we niet zoveel hadden besteld werd het daarna tijd voor een soort hoofdgerecht, maar dit wilden we eten bij een ander barretje dus we hebben afgerekend en zijn een rondje gelopen.

Al snel kwamen we bij een Italiaans barretje uit en de menukaart riep ons aan tafel.
Bart had zijn keuze vlot gemaakt en ging voor de antipastischaal. Het trok mij ook aan, maar er werden nogal wat vleeswaren genoemd dus ik haakte af. Het bord dat Bart kreeg was leuk opgemaakt en er kwamen heerlijke geuren vanaf. Naast diverse vleeswaren lag er ook voldoende groente op. Bart heeft hier enorm van genoten, vooral omdat iedere hap een nieuwe smaak gaf.

Ik heb ooit een aflevering gezien van Jamie Oliver's kookprogramma waarin hij een broodsalade maakte en dit leek me ontzettend lekker. Vervolgens ben ik dit helemaal vergeten, maar bij deze Italiaan werd ik eraan herinnerd: panzanella. De keuze was voor mij snel gemaakt en, al zeg ik het zelf, wat een goede keuze! Het brood was knapperig gebakken in olijfolie met veel knoflook en andere kruiden. In het midden van het bord was een soort schaaltje gemaakt van sla en daarin zaten heerlijke romige mozzarellabolletjes, zoete kerstomaten en lekker gemarineerde olijven. Alles dreef in olie en balsamico. Ik heb enorm genoten van deze maaltijd en zou hem graag nog eens overdoen. Of het wordt toch tijd om zelf panzanella te gaan maken :)



maandag 17 november 2014

De creatiefste keuken van Nederland

Zoals je hebt kunnen zien in andere blogs hebben we niet echt een reden nodig om uit eten te gaan. Soms worden redenen je echter toegeworpen of in dit geval toegezonden. Via Iens kreeg ik een mailtje waarin stond dat de vegetarische restaurantweek in aantocht was. Tsja, als vegetariër moet je dan natuurlijk wel een etentje plannen bij een van de deelnemers. Het was alweer een tijdje geleden dat we in Rotterdam hadden gegeten dus een plaats hadden we snel gekozen. Dan sta je nog te kijken hoeveel deelnemers er zijn aan zo'n vegetarische week. Puur op naam gingen we voor In de keuken van Floris. De mail die we ontvingen naar aanleiding van de reservering was al fantastisch, er stond in dat we om 18.30 uur werden verwacht voor een avond vol eetmotie :-). We hadden geen betere keuze kunnen maken.

Stipt om half zeven stapten we een restaurant binnen dat er anders uitzag dan alle restaurants waar we tot nu toe waren geweest. Het restaurant bestaat uit een grote ruimte met in het midden een kookeiland (of eigenlijk drie) en daar omheen staan allemaal tafels. Je zit redelijk dicht op je medegasten en daardoor ontstaat al snel een huiselijke sfeer. We werden een tafel gewezen voor twee personen en de sommelier kwam ons vragen of we misschien wilden starten met een champagne-proeverij, nou daar zeiden we geen nee tegen. Drie glazen champagne werden voor ons gezet, waarbij natuurlijk een uitleg werd gegeven over de smaken en herkomst. We genoten lekker van de bubbels en om zeven uur kondigde Floris aan dat het eten zou beginnen.


Misschien is het handig om eerst even het concept van In de keuken van Floris uit te leggen. Er is geen menukaart, geen wijnkaart en geen dessertkaart. Wanneer je in de keuken van Floris eet ben je overgeleverd aan de genade van de chef en de sommelier. Maar geloof mij, je kan je er gerust aan over geven.
Iedere 25 minuten wordt er een fantastische gang geserveerd waarbij je een passende wijn geserveerd krijgt of een sap. Het saparrangement zit namelijk net zo goed in elkaar als het wijnarrangement. Aangezien we via de vegetarische restaurantweek hadden gereserveerd kregen we beiden een vegetarisch menu. Een van ons moest terugrijden en dit keer was dat Bart, hij genoot dus van de sapjes terwijl ik vele glazen wijn voorbij zag komen. Om even kort aan te geven hoe apart de sapjes zijn, Bart dronk deze avond onder andere sap van granny smith, vlierbloesem, gerookte thee met zeewier, cranberry en limoen. Iets dat mij opviel en erg gelukkig maakte: in geen van de gangen werden paddenstoelen verwerkt! Ja, dit is opvallend want restaurants lijken te denken dat alle vegetariërs dol zijn op paddenstoelen.

De eerste gang werd om 19.00 uur geserveerd en bestond uit ui. Maar dan wel diverse soorten uien met uiencaramel, uiengelei en een tapiocakoekje. Het gerecht werd geserveerd op een petrischaaltje en grappig genoeg was het bestek een pincet. Ook heel leuk was de uitleg die Floris bij de eerste gange gaf: de belevenis van het eten wordt groter wanneer je het niet alleen proeft. Natuurlijk is de opmaak van het bord belangrijk, maar hij moedigde ons ook aan te ruiken. Ik kan je vertellen: dit keer rook ui heerlijk!

De tweede gang bestond uit knolselderijmousse gekleurd met houtskool geserveerd met prei, aardappel, zeewier, knoflookui, pompoenbloem en quinoa. Alles had een zachte smaak behalve de prei, deze was wat scherp. Wanneer je het echter combineerde met de mousse was dit nog steeds lekker. Dit gerecht had veel verschillende structuren: zachte mousse en aardappel en als tegenhanger lekker krokante quinoa. Door de strucuren zo te combineren was het mondgevoel bij iedere hap anders. We keken een beetje raar op toen houtskool als ingrediënt werd genoemd, dit was ook niet te proeven maar alleen gebruikt om de mousse een donkergrijze kleur te geven. Hier staken de andere ingrediënten mooi tegen af.

De derde gang was vijf structuren van maïs, waaronder creme, kolf, korrels en popcorn. Dit was een van mijn favoriete gangen, ik vind maïs sowieso erg lekker, maar het gebeurt ook niet iedere dag dat er popcorn op je bord ligt! De popcorn gaf een zoute en krokante touch aan het gerecht en dat was een hele goede aanvulling op de andere wat zoetere benaderingen van de maïs.

 De vierde gang was zes structuren van bloemkool: crème, gefermenteerd, boter, blad, chips en kruim. Tamarinde, codium, boekweit krokantjes en noedels, tausiboon. Deze gang was een uitdaging. De bloemkoolstructuren waren niet herkenbaar. De bloemkool werd gepresenteerd in de vorm van kleine noedels. Deze structuur was bijzonder om te proeven maar niet heel erg smaakvol. Gecombineerd met de kruim waren de noedels een stuk aangenamer om te proeven. De gefermenteerde boter was een mooie toevoeging maar kon de smaak niet heel erg verbeteren. De presentatie was schitterend. De ingrediënten kwamen mooi tot hun recht op een langwerpige smalle antraciet kleurige tegel. Al met al was dit niet onze favoriete gang maar zag deze er indrukwekkend uit.

De vijfde gang bestond uit in geitenkarnemelk gemarineerde tempeh, tapiocakoekjes pompoenpitten en gepofte paprika. Het klonk allemaal nogal ingewikkeld, maar de smaken waren juist redelijk simpel. De tempeh was redelijk zacht door de marinade en licht zoet door de melk. Ook de gepofte paparika had een zoetige smaak. Gelukkig werd dit uitgebalanceerd door de hartige smaak van pompoenpitten en het zoutige tapiocakoekje. Dit koekje is wel een van mijn favoriete onderdelen van alle gerechten geworden.

De zesde gang was lekker verfrissend en bestond uit gepekeld rood fruit, groene thee schuim, limoenijs en boomtomaat. Bij gepekeld fruit krijg ik toch gelijk zout in gedachten, maar dit fruit was alles behalve zout. Door de pekeling kreeg het een hartige ondertoon en door de combinatie met het limoenijs was dit de meest frisse gang van de avond. De bramen waren heerlijk vol van smaak en gingen goed samen met de zachte smaak van de groene thee schuim.


De zevende gang was een aparte vorm van pasta, alle ingrediënten waren namelijk gedroogd. Pasta met gedroogde tomaat, basilicum, kappertjes en parmezaan. Dit werd letterlijk onderstreept door een streep paprikapoeder. Eigenlijk een hele klassieke gang in dit tot nu toe uitzonderlijke diner maar dat was wel even fijn. Het zijn de herkenbare smaken die je met beide benen op de grond zetten. De smaken zijn echter wel uitgesproken. De paprikapoeder gaf het gerecht iets zoets en de Parmezaanse kaas zorgde voor een iets zoute smaak.


De achtste gang was drie structuren van aardpeer en bestond uit mousse, schil en spekjes hiervan. Gegarneerd met artisjok en amarenekers. Spekjes klinkt misschien een beetje raar in een vegetarisch diner, maar deze waren dus gemaakt van aardpeer. Geloof het of niet maar ze hadden zeker veel weg van echt spek. De artisjok was een frisse aanvulling op de grondachtige smaak van de aardpeer en de kers maakte het gerecht net iets zoeter. Wederom een uitmuntende combinatie van smaken op een klein bordje.

De negende gang was optioneel, maar we besloten er toch voor te gaan want het was een kaasplankje. Fantastisch genoeg bestond dit plankje uit vegetarische kazen: Nederlandse brie, schapenkaas, Spaanse ovegga en blue stilton. Dit was aangevuld met dadel- en vijgenbrood en pruimenjam van pruimen uit de tuin van Floris' moeder. Ik vond deze extra gang helemaal fantastisch, vier subtiele kazen die heerlijk zacht van smaak waren maar toch pittig genoeg om de zoete smaak van de pruimenjam aan te kunnen. Vooral de stukjes brie en blue stilton hadden wat mij betreft wat groter mogen zijn. Wat betreft de brie was Bart het helemaal met mij eens. Bart is geen fan van blauwader kazen en was dan ook verrast dat hij het een stuk lekkerder vond in combinatie met de pruimenjam.

De laatste gang was ijs van duindoorn, vlierbessencompote en chocoladetaart met lopende kern. In dit gerecht was het heel opvallend dat alles net iets minder zoet was dan je verwacht van een dessert met chocolade en vruchtenijs. De duindoorn is blijkbaar geen hele zoete vrucht en voor het taartje was overduidelijk hele pure chocolade gebruikt. Er werd ons verteld dat hiervoor de beste chocolade van de wereld was gebruikt uit Zuid-Amerika.

Hierna volgde voor Bart nog koffie, maar ik zat inmiddels vol. Rond twaalf uur verlieten wij de keuken van Floris met een geweldig gevoel. We hadden het meest fantastische diner tot nu toe op en zaten daardoor op een soort van roze wolk. De uitwerking van de gerechten is fenomenaal en de combinatie met de wijn en sap was subliem. De rekening zorgde voor een lichte schok: € 200,- terwijl het vegetarische diner € 45,- pp was.
Een avond bij Floris is echter zo'n belevenis dat de prijs er zelfs bij in het niet viel.


woensdag 12 november 2014

Hamburgers van Fa. Pickles

Ongeveer twee maanden geleden stonden we genadeloos in de file tussen Utrecht Lage weide en de snelweg. Aangezien we niet al te veel zin hadden om nog uren stil te staan besloten we een hapje te gaan eten in Utrecht. Het was een donderdagavond en nog redelijk vroeg (voor 18u toen we parkeerden) dus dachten we wel kans te hebben op een tafeltje bij Firma Pickles.

Voor de deur aangekomen zagen we dat die kans misschien minder groot was dan we dachten en binnen werd ons verteld dat we nog aan een bar tegen de muur konden eten. We waren blij dat er überhaupt een plekje was en namen daarom plaats op een kruk aan de bar.


Redelijk snel daarna kwam er een ober om drankjes op te nemen en ons de kaart te geven. Firma Pickles heeft een ruim assortiment van hamburgers en het was voor Bart dan ook redelijk lastig kiezen. Als vegetariër hoef je je daar niet druk om te maken. De opties qua burgers beperkte zich tot twee: een vegetarische hamburger van de vegetarische slager of een kumera burger
van zoete aardappel. Deze keer ben ik voor de hamburger van de vegetarische slager gegaan, maar ben wel vastberaden om de kumera burger een andere keer te proberen.

Vooraf namen we brood met smeerseltjes, dit bestond uit breekbrood met olie-dip en kruidenboter en was simpel maar lekker. Hierbij werd leuk genoeg ook een bakje olijven geserveerd!

Na een flinke tijd wachten werden onze hoofdgerechten geserveerd. Voor mij dus de hamburger van de vegetarische slager met franse friet en colesla. De hamburger was aangevuld met gebakken courgette, paprika en bietenblad. Ook werd er op de kaart chilimayo beloofd, maar in de mayo was geen chili te ontdekken. De frietjes waren lekker knapperig en heet en de colesla smaakte prima. De hamburger was ontzettend lekker en heel erg goed belegd. Verrassend genoeg is courgette heel goed te combineren met een vegetarische hamburger!

Zoals eerder gezegd had Bart het wat lastiger met een keuze voor een hamburger. Uiteindelijk waren een paar woorden overtuigend: Wagyu en truffel. Bart ging dus voor de Wagyu & verse zwarte truffel. Zonder deze burger geproefd te hebben was ik al lichtelijk jaloers op Bart, want de geur van de truffel deed het water in mijn mond lopen. Na een hap bleek de hamburger gelijk heerlijk mals te zijn en in combinatie met de truffel was de smaak echt fantastisch. De truffelsmaak was niet overheersend en een mooie aanvulling op de burger. Het broodje was zacht maar met een stevige bite zorgde dit ervoor dat de hamburger als geheel een flinke maaltijd was.

Aangezien de burgers een flink formaat hadden en we ook nog alle lekkere frietjes op hadden, besloten we het dessert dit keer te delen. Er stond cheesecake op de kaart dus we hoefden niet meer te kiezen. Het stuk cheesecake dat gebracht werd, was echter groot genoeg voor twee! Heerlijk, maar wel wat aan de stevige kant en minder romig dan gehoopt. Toch hebben we er lekker van gesmuld!

Firma Pickles is een ontzettend drukbezocht restaurant voor een heel divers publiek. Het ligt in het centrum van Utrecht dus het is niet verrassend dat er veel studenten komen, maar ook yuppen weten het goed te vinden. Ik heb het er nog nooit rustig gezien en ben er zelf meerdere malen teleurgesteld voorbij gelopen omdat het tot aan de voordeur vol zat. Mocht je er dus eens langskomen en zien dat er een plekje vrij is, aarzel niet maar bezet het meteen. Je zal er geen spijt van krijgen!

zondag 9 november 2014

Modern en Amerikaans bij The Peppermill

Na een zomer vol vakanties was het hoog tijd om weer eens bij te praten met een van onze vrienden. Daarom hadden we afgesproken in Zwolle en gereserveerd bij The Peppermill. The Peppermill is gevestigd net buiten de gracht van het centrum van Zwolle aan de Pannenkoekendijk met voldoende parkeergelegenheid. Bij aankomst valt op dat het restaurant een moderne uitstraling heeft. Als je naar binnen stapt blijkt het ook nog eens een hele ruime zaak te zijn. Het heeft een beetje de sfeer van een American diner, ze noemen zichzalf dan ook een American restaurant.

We werden vriendelijk ontvangen en naar onze tafel begeleid. Daar aangekomen begon de avond uiteraard met een wijntje. Dat werd ons netjes geserveerd waarbij we uiteraard even mochten proeven. Onder het genot  van de heerlijke wijn zijn we de kaart in gedoken. Bij The Peppermill heb je de mogelijkheid om een drie gangenmenu te koezen voor een vaste prijs uit eem beperkt aantal gerechten van de kaart. Binnen dit keuze menu zijn er overigens genoeg opties! Buiten dit menu is net iets meer keuze.

Kim nam vooraf een salade met dadels gevuld met geitenkaas. De salade was er fris met een beetje zoete dressing, de warme dadels met de kaas vulde het smakenpalet goed aan door de pit van de geitenkaas. Ik had vooraf pompoensoep, deze was lekker stevig en vol van smaak.

Als hoofdgerecht had Kim Legumes, een Zuid-Amerikaans of Mexicaans gerecht. Dit bestond uit een wrap gevuld met spinazie en kaas en een wrap gedraaid in de vorm van een bloem gevuld met tomaat en mozzarella. Hierbij kwam ook een salade. De wrap met spinazie was een beetje droog en de hoeveelheid kaas viel wat tegen. De andere wrap was echter lekker gevuld met sappige tomaten en romige kaas. Aan de salade is Kim niet toegekomen omdat ze nog plek wilde houden voor een dessert.
Ik had als hoofdgerecht enchilladas waarvan er een gevuld was met kip en een met gehakt. Die met kip was lekker maar die met gehakt steeg daar nog bovenuit!

Het dessert bracht ons nog een leuke verrassing: we mochten per persoon twee toetjes kiezen!!! Kim ging voor slagroomsoesjes (gek want ze houdt niet zo van slagroom) met caramelsaus en caramelijs (de verklaring voor de keuze) en baileysparfait. De soesjes met de saus was lekker en het ijs was goddelijk, maar het toetje was wel heel zoet. De baileysparfait kon bijna met hamer en beitel uit het glaasje gebikt worden maar smaakte echt heerlijk! Ik ging zelf voor cheesecake en creme brulee. De creme brulee was niet heel bijzonder maar had wel een heerlijk dikke suikerlaag. Gelukkig was de cheesecake om van te smullen.

Tijdens het eten hebben we lekker bijgepraat over de afgelopen vakanties, plannen voor de volgende en stiekem ook over werk. Het was heel gezellig en de sfeer in het restaurant droeg hieraan bij. De bediening kwam af en toe langs en zorgde voor genoeg drinken op tafel, maar was zeker niet storend en had zelfs een leuk gevoel voor humor. 
Ook leuk was de mogelijkheid om de keuken in te kijken, hieruit kwam ook wat geluid natuurlijk. Het restaurant is echter zo ruim opgezet dat dit helemaal niet erg is, de andere gasten hoor je namelijk bijn niet.

Eten bij The Peppermill was een goede ervaring, het is een gezellige zaak waar je romantisch als stelletje kan eten maar ook zeker met een grote groep terecht zou kunnen.

woensdag 5 november 2014

Heeren van Maarsen

Zo af en toe kan je het aangename met het nuttige combineren. Zo ben ik een paar weken geleden met collega's uit eten geweest bij de Heeren van Maarsen. Enigszins aan de rand van Maarsen tussen de velden bevindt zich een restaurant wat in eerste instantie oogt alsof het bij een groot bungalowpark hoort. Aangezien het lekker weer was zijn we buiten op het terras gaan zitten. Zoals ook binnen het geval bleek te zijn, is de Heeren van Maarsen een combinatie van een bruin café, een western saloon en herensociëteit. Geen van drieën komt echt goed uit de verf. Laten we het erop houden dat het een ongecompliceerd familierestaurant is. Je kan er via Google maps al even binnen kijken.

Op deze warme nazomeravond in september was het nog goed toeven buiten. Na wat drankjes, uiteraard waren we allemaal met de auto dus was het een frisfeestje, kwamen de broodjes met boter en olie. De bestellingen werden opgenomen en na een tijdje werd het voorgerecht geserveerd. Ik had al een tijdje geen caprese meer gegeten dus was dit een mooie gelegenheid, dacht ik. Flinke plakken mozzarella en tomaat vulden het bord. De mozzarella was aardig, maar naar mijn idee mistte er toch wat smaak. De basilicum was niet aanwezig en wat peper bood ook niet gelijk uitkomst.

Als hoofdgerecht ging ik voor de Angus steak van het keuzemenu. De medium gebakken steak werd well done geserveerd wat het malse van het vlees enigszins teniet deed. De aardappelpartjes en peulen waren een leuke aanvulling, maar hierbij had de knoflooksmaak uit de dressing wel wat meer naar voren mogen komen.


Al pratend en lachend vorderde de avond gestaag en na enige tijd werd het dessert geserveerd. Even werd er nog gedacht om het dessert te wisselen voor de snoepbuffetkar die we zagen staan. Kinderen konden hier uit een kar vol snoepjes kiezen. Een erg leuk idee! Mijn dessert was deze keer een aardbeien romanoff. De paar halve aarbeien werden vergezeld door een bolletje ijs en een sausje. Een passend einde van dit menu.

De Heeren van Maarssen is een prima restaurant voor een borrel en een hapje eten met collega's. Wil je gezellig met je partner een avondje uit eten dan zou ik voor een meer romantische setting gaan maar wil je ongecompliceerd eten dan kan je hier prima terecht. Voor mij persoonlijk was het restaurant geen hoogtepunt, maar wel een gezellige avond.

zondag 2 november 2014

Een diner, twee ervaringen

Iens kondigde de dinerweek aan en dit was voor ons een goede reden om weer een etentje te plannen. Omdat we op vrijdagavond een feestje hadden in Utrecht besloten we ervoor een hapje daar te gaan eten. We kwamen uit bij Het Gerecht, een restaurant met een Franse stijl van koken.

Om 19u hadden we gereserveerd en we mochten zelf een tafeltje uitkiezen. Het restaurant was niet
groot, ze zeggen zelf minder dan 30m2. Maar alles was mooi aangekleed: dik wit tafellinnen, mooie kroonluchters en rode muren met fotolijstjes. De bediening is uitermate correct en daarbij vriendelijk, al komen ze wat vaak naar de tafel om te vragen of alles naar wens is.

Vanwege de dinerweek stond het menu al vast. Wel leuk was de optie om vier gangen te eten in plaats van drie. Ook fijn was dat ze rekening hadden gehouden met het feit dat ik geen vlees eet. We konden ervoor kiezen om ons te laten verrassen door de gangen, maar dit hebben we niet gedaan.
We begonnen met een sauvignong blanc en een cabarnet sauvignon met brood en smeerseltjes.
Als voorgerecht hadden we in bietensap gemarineerde zalm met
basilicumdressing en in het zuur gemarineerde wortelen en komkommer.
Deze gang konden we bestempelen als redelijk smaakloos. De bietensmaak kwam maar heel af en toe naar voren, terwijl de zalmsmaak wel redelijk verdwenen was. De basilicumdressing was wel heerlijk, net als de groenten al was ook daar de marinade weggevallen.

Als hoofdgerecht kreeg ik roodbaars met papardelle en rivierkreeftensaus. Bart had eendenborstfilet met paddenstoelensaus, aardappelpuree en gecarameliseerde witlof. Hier scheiden onze belevenissen.
Kim: de pasta en de saus waren best smaakvol al was de smaak van rivierkreeft niet heel duidelijk. Helaas werd alles overheerst door de enorme hoeveel zout die op de roodbaars was gestrooid. Toen ik dit aangaf bij de bediening werd me heel netjes een ander gerecht aangeboden, maar ook aangegeven dat er een redelijk ouderwetse kok in de keuken stond. De serveerster gaf aan dat de een wel van deze smaak houdt en de ander niet. Om deze reden heb ik ervoor gekozen om toch de roodbaars op te eten en er maar wat meer water bij te drinken dan anders.
Bart: zoals Kim vertelde had ik de eendenborstfilet met een klassieke saus. De saus was wat zoet door de gecarameliseerde witlof die erin lag. Het vlees was mals en goed medium gebakken. Eend is altijd wat vet waar ik op een gegeven moment wel klaar mee was maar al met al was de eend erg lekker. Naast het vlees lag aardappelpuree die opgeleukt werd door twee dunne plakken pastinaak (denk ik). De puree was smeuïg en was een lekkere aanvulling op het vlees en de saus.

Het nagerecht had onze beleving weer samen kunnen voegen, maar de aard van het dessert hield ons
toch gescheiden. We kregen hazelnoottaart met yoghurtijs en frangelicodressing. De frangelicodressing was heerlijk, maar smaakte naar passievrucht. Het yoghurtijs was heel fris en smaakvol. De taart vond ik echter niet zo lekker: laagjes cake afgewisseld met laagjes hazelnootcreme. Bart vond dit juist wel erg lekker.

Het Gerecht is een gezellig klein restaurant met heel sociaal personeel. De decoratie is mooi en er hangt een gezellige sfeer. Het eten viel ons een beetje tegen, maar wanneer je van een wat ouderwetse kookstijl houdt, kan je er prima eten!