La Stanza

Zoals waarschijnlijk wel bekend is bij de meesten van jullie, maken wij regelmatig gebruik van de bonnen van Groupon om wat uitgebreidere etentjes financieel haalbaar te maken. Dit keer hadden we een goede deal te pakken bij een restaurant in Rotterdam. La Stanza bood een vier gangenmenu voor niet teveel geld aan.

Aangekomen bij het restaurant werden we vriendelijk ontvangen door een gastvrouw en naar beneden begeleid. Daar werden we aan een tafeltje gezet dat redelijk in het donker stond. Niet "gezellig donker" maar meer "we zijn de verlichting hier vergeten op te hangen". Snel werd er een schaaltje met brood op tafel gezet met wat olie om in te dippen. De ober kwam ons vragen of we verrast wilden worden door het menu of dat we wilden weten wat we gingen eten. Dit keer besloten we ons te laten verrassen en bij de gangen te horen wat we te eten kregen. Hierbij hebben we wel nog even gecheckt of was doorgekomen dat een van ons geen vlees at, maar dat wist hij wel. 

De eerste gang bestond dus meteen uit twee verschillende gerechten. Bart kreeg een mooi bord met carpaccio en ik kreeg een heerlijke salade. Helaas was dit voor mij meteen het hoogtepunt van het hele menu. De salade was fris, met een heerlijke dressing, sappige tomaten en hele romige mozzarella. Hier heb ik enorm van genoten.

Bart vond zijn carpaccio lekker, maar eigenlijk niet heel bijzonder. Nu is carpaccio natuurlijk altijd wel een beetje een standaard gerecht en kan je er ook niet veel mis aan doen. Dit keer was het vlees echter wel goed verstopt onder een laagje kaas, croutons en rucola. Gelukkig complementeerde de smaken elkaar goed.

De volgende gang was een pompoensoep. Op zich smaakte de soep prima, maar er dreven kleine stukjes eten in waarvan niet werd uitgelegd wat het was. De eerste hap die ik nam was daardoor een beetje schrikken. Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat het kleine stukjes groenten, noot en mogelijk knoflook was. 

Op de soep dreef een soort schuimlaag en dit leek later een soort trend te zijn.

De volgende gang was voor mij een stuk zalm waarop een korst van kruiden zat volgens de ober. Dit werd aangevuld met een courgette puree, een schijfje courgette en wat kleine aardappeltjes. De zalm lag in een laagje schuim, maar op het moment dat de over weg was, kon ik me al niet herinneren waarvan het gemaakt was en de smaak gaf me geen hint. De zalm zelf was buiten de kruidenkorst niet gekruid, helaas was de kruidenkorst voornamelijk een dikke laag zout. Gelukkig waren de groenten die op mijn bord lagen erg smakelijk van zichzelf.

Bart had entrecote met wat toefjes aardappelpuree, suger snaps en sperziebonen. Het vlees had meer smaak dan de vis, maar was helaas tegen verkeerd gesneden en daardoor erg taai geworden. De groenten waren verder ook lekker van zichzelf.

Onze desserts waren lekker, wel hebben we de helft omgewisseld, waardoor Bart met veel chocolade-ijs zat, want dat lust ik niet.

De bediening was de hele avond snel en vriendelijk, maar het eten viel wat tegen. Van anderen hebben we gehoord dat zij goede ervaringen ermee hadden. Misschien had de chef een mindere dag, maar wij zullen er niet snel terugkeren.

Samen in Gouda

Op aanraden van Cindy hebben we een bezoekje gebracht aan Samen in Gouda. Samen is een eetcafé waar de koks absoluut weten wat ze doen. De sfeer is gezellig en het café is mooi aangekleed. We kozen er deze avond voor om aan hoge tafels te zitten dichtbij de keuken en de bar. Aan deze houten tafels staan geen krukken, maar mooie hoge leren stoelen waar je een avondje best in volhoud.
In het café is er een mengeling van stijlen, maar deze stijlen zijn goed gecombineerd en zorgen voor een warme uitstraling. Er wordt veel gebruik gemaakt van hout, maar ook van leer en er zijn wat industriële invloeden te herkennen. Verder hangen er wat foto's aan de muur die ontzettend mooi zijn, maar ook even slikken voor de vegetarische medemens. De afbeeldingen wisselen namelijk dieren af met vrouwen die stukken vlees vasthouden...

De bediening is er vriendelijk en een beetje amicaal, maar dat kan ook komen omdat zij Cindy goed kennen. We werden er in ieder geval heel goed en snel geholpen.

Om ons drie gangen diner te beginnen bestelden we een mandje brood. Zoals gebruikelijk kregen we hier kruidenboter bij, maar deze was toch net even iets anders dan gewone kruidenboter en wat pittiger. Verder hadden we ook de keuze voor aioli en deze knoflookbom konden we niet laten staan. Het mandje brood werd aangevuld met wat olijven, deze dreven in een soort dressing. Geen idee waar dat van gemaakt was, maar de olijven smaakten heerlijk!

De avond dat we bij Samen waren hadden ze een aanbieding: alle spiesen waren €9,50. Cindy en Bart gingen daarom beiden voor een spies van ossenhaas, maar een vegetarische spies stond niet op de kaart. Gelukkig kan je bij Samen als vegetarier aangeven dat je geen vlees eet en de keukenbrigade maakt dan een maaltijd naar smaak. Hierbij had ik dus ook de mogelijkheid om aan te geven dat ik geen paddenstoelen lust.

Bart en Cindy kregen mooi opgemaakt bord met en enorme spies met ossenhaas geserveerd. Hierbij zat een schaaltje met dezelfde heerlijke kruidenboter als bij het brood. En er lagen diverse geroosterde groenten op het bord. Dit was verder aangekleed met wat aardappelpuree en krokantjes van truffelaardappel.
Los werd hier nog een schaaltje friet bij geserveerd met mayonaise. Gelukkig kon iedereen aan tafel hiervan mee snoepen.

Zoals gezegd stond er geen vegetarische spies op de kaart, maar de koks vonden het een leuk idee om mij ook een spies te geven en daar was ik het mee eens. Ik kreeg dus een spies van vegetarische balletjes. Daarbij werd tagliatelle geserveerd met kaassaus. Verder had ook ik geroosterde groenten. Mijn bord was echter ook aangevuld met cherrytomaatjes gevuld met mozzarella en kruiden. Een lekker diner, al viel het me ook hier weer op dat koks denken dat geen vlees ook geen friet betekent...

We wilden eigenlijk nog een dessert nemen, maar hebben dit niet gedaan omdat we hoorden dat in Gouda de lekkerste stroopwafels te vinden zijn en zijn dus later zo'n stroopwafel gaan halen.
Om het diner af te sluiten namen we dus lekker een kopje koffie.

Een leuk detail dat Samen onderscheidt van andere eetcafés is de ruimte keuze die ze bieden aan bieren. Ik ben zelf geen enorme bier liefhebber en Bart eigenlijk ook niet, maar een speciaal biertje is altijd wel leuk om te proberen. Deze avond ging Bart dus voor een biertje in plaats van wijntje bij het eten.

Het was wederom een gezellige avond in Gouda!

Chez Cora

Eens in de zoveel tijd moet je een restaurant proberen dat zich op een bijzondere locatie bevindt. In dit geval staat dat restaurant in Utrecht en heet de chef Cora. Cora is geen fulltime chef en heeft geen sterrenkeuken, maar bereid haar eten vol liefde. Bij Cora eet je dan ook altijd in een ontzettend huiselijke en gezellige sfeer, zo ook dit keer.

Ik begon mijn etentje bij Chez Cora door samen met haar en souschef Marleen boodschappen te doen bij het winkelcentrum dat naast het restaurant is gelegen. Op deze manier zorgt Cora ervoor dat al haar gasten iets naar wens te eten krijgen.
Na het boodschappen doen doken wij gedrieën de keuken van Cora in. Een optie die je niet in veel restaurants krijgt, zo'n kijkje in de keuken. Een nog leukere bijkomstigheid is de mogelijkheid om zelf mee te helpen aan de bereiding van het diner.

In overleg had Cora het volgende menu samengesteld:
Voorgerecht - Chocoladekruidnoten
Hoofdgerecht - Couscous met een bijzondere tomatensaus met vegaballetjes en ei (het recept is het geheim van de chef)
Het nagerecht werd verzorgd door souschef Marleen: Tiramisu

Heel speels werd het voorgerecht tijdens het bereiden van het hoofdgerecht verorberd. Voor de couscous sneden wij onder andere kaas, courgette, aubergine en paprika fijn.
In de tomatensaus werd munt, koriander en peterselie gebruikt. In de saus werden de vegaballetjes gaar gekookt en bijzonder genoeg ook de eieren!

De combinatie van de couscous met de saus op het bord was een grote smaakexplosie te noemen. Waar de couscous een beetje zoetig was door alle groenten, gaf de tomatensaus hier wat meer pit aan.

In Chez Cora is het wel verstandig om te reserveren, want er is ongeveer plaats voor vijf personen. Gelukkig hadden we een reservering voor vier gedaan. Twee van de gasten schoven iets later aan, maar dat was geen probleem. Flexibel als Cora is, maakte zij snel nog wat extra tomatensaus en de twee gasten konden zo aanschuiven! Nadat wij allemaal ontzettend genoten hadden van het hoofdgerecht was het tijd voor het dessert.


Souschef Marleen had goede inkopen gedaan en wij konden dan ook allemaal genieten van een heerlijke tiramisu!

Ik kan niet wachten om weer een hapje te gaan eten in het gezelligste restaurant van Utrecht.

Montmarte en Versailles

Op onze laatste dag in Parijs wilden we graag een ontbijtzaakje bezoeken in Montmartre. Om daar te komen mochten we een hele steile weg op, maar wel een die gevuld was met leuke winkeltjes. Helaas bleek de rij voor ons ontbijtpaleis tot halverwege de stoep te staan. Daarom liepen we een stukje terug naar eetcafé Le vrai Paris, want dat zag er ontzettend gezellig uit.

Le vrai Paris

Om het lekker in Parijse sferen te houden mochten we ook hier plaatsnemen aan een erg klein tafeltje in een krappe ruimte. De bediening was ontzettend vriendelijk en snel.
We besloten dit keer allebei voor een brunch te gaan en deze was toch uitgebreid! Toast met boter, croissant met jam, yoghurt met cruesli, een bakje fruit en spiegeleieren (voor Bart met bacon). Allemaal heerlijk! Hierbij voor mij weer thee, voor Bart cappuccino en voor allebei verse jus d'orange. 

We hebben hier ruim anderhalf uur gezeten zonder opgejaagd te worden en gewoon in rust van het eten kunnen genieten.

Vervolgens hebben we de auto opgehaald en zijn we naar Versailles gereden.

Versailles

Natuurlijk is Versailles een grote vertoning van pracht en praal. Daarom een heel kort stukje over de schijnvertoning van het grand café dat erin is gevestigd. Dit is namelijk een gekoeld schap met frisdrank en wat broodjes waar je met een boodschappenmandje langs loopt om vervolgens af te rekenen bij een kassa waar je warme dranken en koeken kan halen.
Als je deze cultuurshock na de spiegelzaal hebt doorstaan kan je de lekkernijen opeten in een vierkante kamer zonder ramen met plastic stoelen en tafels. Iedere vorm van sfeer is hieruit gehaald.
Geen aanrader dus ondanks de lekkere wafels en muffins.

Rondom de Eiffeltoren

De ochtend van onze tweede dag in Parijs werden we wat aan de late kant wakker. Daarom besloten we om van de nood een deugd te maken en te gaan brunchen in plaats van ontbijten. We hadden hiervoor al een adresje opgezocht, namelijk Carette. Volgens onze 100% Parijs gids was Carette de beste optie om dit te doen, want Parijzenaren schijnen dit zelf ook te doen.

Carette

Aangekomen bij Carette bleek het een nogal klein zaakje te zijn, dat vol zat. Het overgrote deel van de bezoekers was Frans dus onze gids leek een keer gelijk te krijgen. We konden nog plaatsnemen aan een petit tafeltje en kregen een mooie Engelse kaart. De bediening was razendsnel en erg beleefd. Grappig genoeg bestond deze voornamelijk uit Aziatische vrouwen. Voordat we konden kiezen van de kaart hadden we nog even de tijd om onze ogen uit te kijken. De toonbank waar we naast zaten bestond grotendeels uit glas en daarin stonden de meest verrukkelijk uitziende gebakjes en taartjes.

Van de kaart, of eigenlijk uit het mooie boekje waar de kaart in zat bestelde ik het ontbijt en Bart ging voor de brunch. 

Mijn ontbijt bestond uit een potje thee met een croissant en toast met aardbeienjam. Daarbij kreeg ik ook nog een glas jus d'orange. 

Barts brunch was iets uitgebreider. Hij koos voor een dubbele espresso in plaats van thee en een brioche in plaats van een croissant. Ook had hij een glas jus d'orange en toast met aardbeienjam, maar zijn "ontbijt" werd aangevuld met roerei met kaas. Al dit lekkers pastte niet op op onze petit tafel en daarom werd er een tweede tafel aangeschoven. Je kan je even een Parijzenaar voelen bij Carette.

Het is er druk en flink rumoerig maar we hebben hier beide ontzettend zitten smullen en bedachten daarna dat we ook wel iets lekkers mee wilden nemen. We hebben een tijdje zitten twijfelen tussen de verschillende taartjes en zagen toen dat ze macarons in alle kleuren van de regenboog hadden. Aangezien we niet konden kiezen hebben we van alle smaken een macaron meegenomen. Ze smaakten allemaal goddelijk!

Na ons tripje de Eiffeltoren op, inclusief een gretig geaccepteerd huwelijksaanzoek dat werd gevierd met champagne op 280 meter hoogte, hadden we toch wel weer trek in een broodje.

 Le Bailli de Suffren

Een paar straten van de Eiffeltoren verwijderd kwamen we Le Bailli de Suffren tegen. Een gewoon eetcafé waar we even op het terras konden plaatsnemen. Hier bestelden we wat te drinken en ik nam een vegetarische sandwich, Bart wist nog niet zeker of hij iets wilde eten. Het broodje dat gebracht werd nam die twijfel weg. Ik ging dat broodje namelijk nooit op krijgen, het was enorm en werd geserveerd met een berg friet. Daar hebben we dus lekker samen van gegeten in de zon.

Die middag zijn we via Notre Dame en Pont des Artes in een leuke wijk terecht gekomen waar ik helaas de naam niet meer van weet.

Kaasfondue

We hebben eerst lekker op een terras een wijntje gedronken en zijn toen door wat winkelstraatjes gelopen. Daar kwamen we een bord tegen waarop verschillende kaasfondues stonden. De bierkaasfondue trok ons oog en we besloten deze uit te gaan proberen. Op het terras werden we door een vriendelijke man naar binnen gepraat, maar binnen begon de Parijse onvriendelijkheid.

De ober kon met moeite meer dan drie woorden uitbrengen en zei op een gegeven moment maar helemaal niks meer. De kaasfondue was heerlijk, maar werd helaas alleen geserveerd met (oud) stokbrood en een klein bordje sla.

Toen we genoeg hadden zijn we dus ook maar meteen weg gegaan.

Ondanks de onvriendelijke bediening was het een dag in Parijs om nooit te vergeten.

Bofinger dans Paris

Een bezoekje aan Parijs, wie wil dat nou niet? Niemand lijkt me! Daarom was ik blij verrast toen Bart me meenam voor drie dagen genieten in de Franse hoofdstad. Vooraf waren we al een beetje op zoek gegaan naar de beste plekjes om te eten en voor de eerste avond hadden we zelfs al gereserveerd bij een brasserie.

De brasserie waar we gingen eten heette Bofinger en alhoewel de naam ons deed denken aan een James Bond-film bracht het interieur ons naar de Titanic. We werden heel vriendelijk in het Frans welkom geheten en de gastvrouw schakelde soepel over naar het Engels toen ze merktte dat we wat moeite hadden de rappe taal te volgen. We werden naar de eerste etage begeleid en daar werden we aan het een wat krappe tafel gezet. Helaas had de ober niet zo goed door dat Frans ons minder lag en kregen we een Franse menukaart aangereikt.

Een paar minuten later ratelde hij er vrolijk op los over wijnen en aperitieven (denken we) en bestelde ik een fles Pinot Gris. Zoals het hoort in Frankrijk of misschien alleen Parijs werd de vrouw vervolgens genegeerd bij het schenken van de wijn en mocht Bart proeven. De wijn werd goedgekeurd en we mochten het eten bestellen.

Het voorafje sloegen we over dus we bestelden meteen een hoofdgerecht. Voor mij werd dit zalm (de enige vis waarvan ik de naam in het Frans herkende), er was geen vegetarische keuze mogelijk. De zalm werd geserveerd in saus van St Jacobsschelpen met gegratineerde aardappelpuree. De vis was redelijk smakeloos en deze heb ik dus grotendeels laten staan, maar de saus was heel erg lekker. In de aardappelpuree was wat bosui verwerkt en dat maakte het wel extra lekker, zeker in combinatie met de saus. Helaas was de aardappelpuree wel erg zwaar om te eten.

Bart ging voor de Chateau briand met geconfijte tomaat, haricoverts, frites en

bearnaisesaus. Het vlees was heerlijk mals en perfect gebakken. In combinatie met de bearnaisesaus was dit een hemels stukje vlees. Wat Bart erg prettig vond was dat het mes scherp genoeg was om het vlees mooi te kunnen snijden. Het viel hem op dat hier aandacht aan was besteed. De geconfijte tomaat
leek eerst een vreemde eend in de bijt maar schijn bedroog. Dit kleine tomaatje zat vol met smaak. Daardoor was het een geweldige aanvulling op het vlees.

Als dessert ging ik voor de limoensorbet en hier kreeg ik een lekker zoet krokant
koekje bij. De sorbet was wat aan de grote kant: vijf bolletjes! Ik kon wel goed merken dat er verse limoen was gebruikt, heerlijk!
Bart had een proeverijtje van desserts met daarin “Mara des bois” aardbeien gazpacho, Crème brûlée, Mini Paris-Brest, Mini Kugelhopf in French toast stijl met abrikoos. De Crème brûlée was voor Bart het hoogtepunt van de proeverij. De heerlijke krokante suikerlaag met daaronder de lekkerste crème die hij ooit geproefd heeft.

We sloten het diner af met een minder schrikbarende rekening dan verwacht en liepen voldaan het Parijse nachtleven in.

Taste of Christmas - Utrecht

Via Hans, een goede vriend, werden we gewezen op een evenement in de Jaarbeurs in Utrecht, genaamd Taste of Christmas. Zoals Hans al zei: echt iets voor ons.

Op zondag 14 december, de laatste dag van het evenement, stonden wij om kwart voor vier bij de kassa om een kaartje te kopen. Heel vriendelijk werd ons door de kassamedewerker verteld dat de entree vanaf vier uur gratis zou zijn. Dit bespaarde ons €25,- dus we hebben een kwartiertje gewacht. Bij de kassa hebben we wel alvast florijnen gekocht, muntjes waarmee het eten en drinken kon worden afgerekend. Voor dertig florijnen betaalden we €37,50. Ik houd er nooit zo van om met muntjes te betalen, want dan moet je van tevoren al inschatten hoeveel je gaat eten en drinken terwijl je niet weet hoeveel producten kosten. Gelukkig was er ook de mogelijkheid om in de hal muntjes te kopen en de optie om via een app te betalen. Helaas werd dit pas in de hal duidelijk.
De kerstsfeer spatte van de Jaarbeurs af, tenminste tussen de binnenkomst en de hal was een rijkelijk gedecoreerde gang, aan het einde hiervan kwamen we aan bij de taste.

De hal zelf was ook helemaal versiert met lichtjes, bomen en nepsneeuw Door de hele ruimte hoorde je kerstmuziek en af en toe de zangeres die bij de ingang kerstliedjes stond te zingen.
We begonnen met een rondje door de zaal en kwamen er al snel achter dat dit evenement veel weghad van een food truck festival. Niet in de laatste plaats door de aanwezigheid van veel trucks! Natuurlijk waren er ook andere dingen dan trucks, er was bijvoorbeeld de mogelijkheid om kookworkshops te volgen of wijn te proeven.

Nadat we ons rondje hadden gelopen werden we, en vooral ik, aangetrokken door een kraam met fudge!!! Bart zal trouwens ook nooit een stukje fudge afslaan. Vriendelijk genoeg mochten we diverse soorten fudge proberen van deze meneer. Hij had ook een aanbieding: koop 300gram en krijg 150gram cadeau. Dus we kochten 150gram witte chocolade met sinaasappel-fudge, clotted cream-fudge en kregen rum-rozijnen-fudge cadeau :) 's Avonds thuis op de bank hebben we hier lekker van gesmuld bij een kop thee en koffie.


Vervolgens viel Barts oog op Saté Bali en gingen we in volle vaart op die stand af. Daar aangekomen bleek dat er weer geproefd mocht worden voordat er eten gekocht werd. Bart proefde een stukje en vond het absoluut de moeite waard om saté te kopen en heeft een mini-portie gekocht. Ik moet zeggen dat deze kraam zo ongeveer de goedkoopste verkoper van het event was. Een mini-portie saté kostte maar een muntje en een gewone portie drie, wat neerkomt op €3,75
Bij gebrek aan vegetarische saté gingen we op zoek naar iets vegetarisch en kwamen terecht bij Souvenirs de France. Hier bestelden we een kaasplankje voor zes muntjes en verwachtten daardoor iets dat wel zou vullen. We werden teleurgesteld door het kleinste kaasplankje dat we ooit hebben gezien. Een leuk detail was dat het plankje een half broodje was en daardoor eetbaar, maar dit compenseerde niet voor de prijs. Omgerekend besteden we €7,50 voor vier soorten kaas die nog niet eens een blokje genoemd konden worden. Ze waren verrukkelijk, dat dan weer wel.

Na deze kleine hapjes hadden we allebei nog wel flinke trek en wat vult er beter dan patat? Bij food truck events zijn we inmiddels gewend om patat te halen bij Fritez - Haute Friture, maar zij waren hier niet te vinden.
Gelukkig konden we terecht bij Grizzl, waar ze
naast frites ook flammkuchen verkochten. Een portie friet met mayonaise kostte er drie muntjes en daarvoor kregen we genoeg te eten.
Vanaf de tafel waaraan we zaten, hadden we mooi uitzicht op een kraam met het bord "Shake & Serve" en hier hing ook een bord met Liquor 43. Nu is dat een van mijn favoriete drankjes dus ben ik daar een Ballon gaan halen. Een shot Liquor met het sap van een halve citroen en spa rood! Heerlijk!

Bij binnenkomst liepen we meteen langs een kraampje dat Barts
aandacht trok: Van Boef. Een kraam waar ze warme worst verkochten. Bart had nog wel wat trek na de frites en haalde daar een worst die lekker gegarneerd werd met augurk en saus. De worst zelf was heerlijk pittig gekruid en een aanrader!

Nog een kraam die onze aandacht trok werd de afsluiter van de avond. Een kraam met de grappigste smaken popcorn die er zijn, bijvoorbeeld pork & red wine. Bij Rainbow Popcorn haalden we een bakje Vanille popcorn en die ging er 's avonds goed in na de fudge!


Op de taste of christmas doe je niet gelijk heel veel ideeën op voor je eigen kerstdiner, maar je kan er wel hele leuke extraatjes kopen voor jezelf of je gasten. Daarnaast kom je al lekker in de kerststemming en was het gewoon leuk om langs alle stands en foodtrucks te lopen en te hapjes proeven.