donderdag 25 september 2014

Aangenaam eten en drinken en een Dessertbar

Een reden voor een etentje heb je niet nodig. Daarom gingen we zonder reden gezellig een hapje eten met Adriaan en Remco. In Haarlem is de keuze uit leuke restaurants enorm. Deze keer kwamen we uit bij Aangenaam in de Kleine Houtstraat.

Aangenaam

Het leuke van Aangenaam, naast het lekkere eten, is de fairtrade filosofie die centraal staat. Het gebruik van biologische producten is alleen al een goed idee, maar daarnaast wordt 5% van de winst aan een goed doel gedoneerd. Dat is nou eens het nuttige met het aangename combineren.


De zaak zelf was gezellig maar doordat het niet zo druk was miste er wat geroezemoes. We begonnen met een tapas voorgerecht met allemaal lekkere hapjes. Van heerlijke chorizo en humus tot zongedroogde tomaten en ansjovis. Een heerlijke start zeker gecombineerd met het brood en aioli.

Het hoofdgerecht was uiteraard samengesteld uit biologische ingredienten. Kim ging voor de quiche van quinoa met pompoen en abrikozen compote.
Ik had de kaasfondue geserveerd met heerlijke groenten en net iets te weinig brood. Nu ben ik iemand die gek is op brood dus voor mij is het al snel te weinig maar in combinatie met de frietjes en de groenten ging de pan met kaasfondue leeg. De fondue was prima op smaak, de witte wijn was niet overheersend en de kaas was verrukkelijk!

De bediening was vriendelijk en zorgde ervoor dat de gangen op een aangenaam tempo opgediend werden. Aangenaam zelf is een aanrader vanwege de filosofie maar ook vanwege de ongedwongen sfeer die er hangt. Met een groepje van vier maar ook zeker met zijn tweeën kan je hier een sfeervol diner beleven.


Dessertbar

Maar toen het toetje. De dessertkaart bij Aangenaam bood genoeg keus maar Adriaan opperde om het toetje in de dessertbar te bestellen. Dus in de benen en op naar de dessertbar!

Het is sowieso al heerlijk om door de oude binnenstad van Haarlem te lopen maar onderweg naar een dessertbar loop je toch wat harder.

Als we toch vantevoren hadden geweten dat we onderweg waren naar de lekkerste cheesecake tot nu toe dan hadden we nog een stuk sneller gelopen. Bij binnenkomst zie je een rustige en stoere ruimte. Boven de bar hangen leuke lampen en je zit naast een mooie bakstenen muur. De bediening bestond uit een hele aardige, gezellige man. Hij was duidelijk overtuigd van de desserts die hij serveerde en vond het leuk om te zien dat wij heel enthousiast waren. Adriaan ging voor de pannacotta, Kim voor de caramel cheesecake en Remco en ik voor de chocolate mudpie.
De pannacotta had wat weg van een crème brûlee zonder het gecarameliseerde laagje en smaakte lekker. De chocolate mud pie was ten eerste enorm en ten tweede enorm lekker. Zachte, romige chocolade taart die binnenkwam als een baksteen. Ontzettend lekker, maar ontzettend machtig. Kim had wel de topper van de avond te pakken met de caramel cheesecake. Dit was de meeste smeuïge cheesecake die we ooit hadden geproefd. Een heerlijke koekjesbodem, van wat we denken bastognekoek en een zoete caramelsaus over de taart maakte het helemaal af. Helaas hadden we al zoveel van het eten bij Aangenaam gesmuld dat we de taartjes niet helemaal op kregen. Gelukkig kwam de vriendelijke ober met een verrassing: doggiebags!



dinsdag 23 september 2014

Food Truck Festival Trek

Voor mijn werk moet ik af en toe op locatie bij klanten zijn. Op vrijdag 12 september moest ik hiervoor naar Den Haag. Het leek Bart en mij daarom wel leuk om 's avonds een hapje in Den Haag te eten. Na twee tellen googlen waren we erachter dat precies in dat weekend een food truck festival werd gehouden in het Westbroekpark: Trek. Het besluit van waar we gingen eten werd dus eigenlijk voor ons genomen.

Aangekomen bij Trek waren we eigenlijk meteen onder de indruk van de organisatie ervan. Het
terrein was afgezet met hekken, met diverse nooduitgangen en bewaking. Een beetje jammer was wel dat de bewaking ook tassen doorzocht op etenswaren en drinken, zelfs een flesje water mocht het terrein niet op.
Eenmaal op het terrein zagen we dat dit food truck festival veel groter was dan het Urban Food Fest in Londen of Kanen bij de Hofbogen in Rotterdam. Daarom hebben we eerst een rondje over het terrein gedaan om te kijken wat er allemaal te halen viel. Nou er was een ruime keuze: van donuts tot taartjes, hamburgers tot sushi en thee tot amaretto cocktails.

Na het eerste rondje stopten we bij Bloempie, een schattige truck vol brood snacks. We hadden keuze uit hartige broodjes en zoete broodjes. De hartige broodjes vielen af vanwege het gebruik van zuurdesem, maar de zoete broodjes waren brioches. Met heerlijke vulling van Limonchello en chocolade. We hebben hiervoor even lekker op een bankje gezeten en zijn daarna het tweede hapje gaan zoeken.

Dit werd Meneer Temaki, een stand waarbij maar twee dingen werden verkocht: een handroll en
yakitori. In eerste instantie zijn we beiden voor de handroll gegaan. Deze was gevuld met goede stevige sushirijst, avocado en heerlijk gemarineerde zalm. We hoorden dat de mannen achter de stand een restaurant openen in Amsterdam en zijn vastberaden daar een keer te gaan eten. Later zijn we nogmaals teruggegaan en heb ik weer de roll op, maar Bart de yakitori en deze was net zo lekker als de sushi.

Na een kwartiertje te hebben genoten van de zon op een ander bankje werd het tijd voor een derde halte: Barbarossa. Hier nam ik de tataki van tonijn met wakame en miso guacamole. Bart had steak tartaar met stokbrood. Mijn tataki was echter wat groot uitgevallen en de tonijn was nog heel erg koud. Ik heb daarom de wakame en guacamole verdeeld over de helft van de tonijn en toen smaakte het prima. Barts hoeveelheid tartaar was ook wat groot uitgevallen voor de hoeveelheid brood en had wat zout en peper nodig. Het was
voor ons beiden een flinke hap en daarom zijn we hier even blijven zitten met wat drinken.

Wanneer je voor het eerst drinken ging halen moest je je glazen kopen. Deze kon je dan iedere keer inruilen voor nieuwe bij een nieuw drankje. Een milieubewust concept want er werd geen plastic weggegooid, maar de drankjes werden er niet goedkoper op.

Het tafeltje bij Barbarossa stond uit de zon en in de wind dus na een tijdje hebben we een ander bankje gezocht. We vonden er een in de luwte maar helaas niet in de zon. Dus na tien minuten wilden we wel weer verder. Grappig genoeg stond het bankje naast een hotdog wagen en daar had Bart wel trek in. Aangezien er geen vega versie was, heb ik er niks gehaald. Maar Bart heeft genoten van een hotdog met ketchup, mosterd en uiteraard zuurkool. Heerlijk! Ik ben toen gegaan voor een portie biologische frites met piccalilly van Fritez, die we ook al hadden gezien bij Kanen bij de Hofbogen.
Dit hebben we lekker zittend in het gras in de zon opgegeten terwijl we konden luisteren naar boekvoordrachten en live muziek. Een heerlijke sfeer, want iedereen zat lekker ontspannen op de grond.

Na een kopje thee en een kopje koffie was het tijd voor de twee laatste stops. Aangezien de rij bij de poffertjes kraam erg lang was gingen we eerst nog even terug naar Meneer Temaki voor een handroll en yakitori. Vervolgens wilde ik graag een suikerspin en Bart poffertjes om mee af te sluiten. Helaas viel toen de stroom uit in de truck en konden er geen suikerspinnen worden gemaakt. Maar terwijl Bart van zijn poffertjes genoot kon ik nog even een witte chocolade - frambozen taartje halen bij Suiker & Bloem.

Het festival is een aanrader voor iedereen die van een ontspannen sfeer houdt, maar het niet erg vind om niet zo makkelijk te kunnen zitten. Er zijn namelijk wat weinig bankjes en stoeltjes, dus je beland uiteindelijk op het grasveld. Ook is het misschien wat duurder dan je denkt. Een gerechtje kost al gauw €5,- of €7,50 en als je er wilt avondeten heb je wel wat hapjes nodig. Uiteindelijk waren we inclusief drankjes zo'n € 70,- kwijt, wat natuurlijk niet prijzig is voor een etentje met z'n tweeën.
De mensen in de trucks zijn allemaal vriendelijk en in voor een praatje. En we weten zeker dat je ze blij maakt met een like op Facebook!

maandag 22 september 2014

Hotspots Londen deel 5: Met een Frans tintje

De titel van de blog slaat eigenlijk alleen op de namen van de restaurants die hierin worden beschreven. Het zijn beide ketens die hun winkels een soort Franse uitstraling mee wilden geven denk ik, maar dat zit eigenlijk alleen in de namen.

Pret a Manger

De eerste, Pret a Manger, bezochten we op onze eerste dag voor de lunch, op de tweede dag voor het ontbijt en op de laatste dag om avondeten mee te nemen. Met andere woorden: lekker eten. Helaas nog niet in Nederland maar als je in London of New York bent is het zeker de moeite waard om even een hapje mee te nemen. Alle broodjes, soepjes, sapjes en yoghurts worden er vers gemaakt. De keten probeert lokale producten te gebruiken, recyclet en biedt biologische producten aan. De Pret a Manger winkels zijn zeer herkenbaar aan hun knusse en toch stoere uitstraling maar ook zeker aan de geweldige foto's aan de wand.
De lunch die ik er had was een wrap met avocado, sla, spinazie noten, tomaat en een heerlijke dressing met daarbij een kop thee. Bart had een heerlijke kip avocado sandwich. Erg prettig was ook de verdeling van de hoeveelheid ingredienten. Er was niet teveel dressing maar genoeg om het te proeven. Ook de hoeveelheid avocado en kip was prima.
De volgende ochtend besloten we er te ontbijten en werd ik erg blij van een bessensmoothie met een bakje yoghurt met pistachenoten, granaatappelpitten en wat muesli. Bart had ook yoghurt maar met frambozen en muesli. De muesli was ook lekker vers en knapperig, een uitstekende start.
Op onze laatste dag was de treinreis naar het vliegveld zo'n beetje tijdens dinertijd dus we besloten onderweg iets te eten. Dit hebben we toen ook meegenomen bij Pret a Manger. Ik had wederom de avocadowrap, maar daarbij ook sandwiches met huisgemaakte eiersalade en wat tomaat en sla. Bart had een pittige wrap. Wel grappig dat we het mee hadden genomen, want aangekomen op het vliegveld moesten we nog een half uur wachten voor het inchecken en wat zat er in de wachtruimte? Een Pret a Manger!!!

Le Pain Quotidien

Tijdens ons eerdere bezoek aan Covent Garden zag Bart dat er een restaurantje zat dat hij uit New York kende: Le Pain Quotidien. Onze laatste ochtend in Londen zijn we lekker daar gaan ontbijten. Het terras waar we op zaten was groot maar niet ruim opgezet. De tafeltjes waren van hout en de stoeltjes van gietijzer. Het zag er erg schattig uit. De bediening was beleefd maar niet uitermate vriendelijk. Ik vond dat ik eigenlijk wel iets in de trant van een "echt" Engels ontbijt moest eten, maar als je geen vlees eet, wordt dat toch wat lastiger. Daarom the next best thing: geroosterd brood met zalm, scrambled eggs en sla. Heerlijk hoor die combinatie van toast met zalm en ei. De salade had echter beter bij het avondeten gepast, hierover zat namelijk een scherpe mosterddressing.
Barts ontbijt was wat Franser, met broodjes en croissaint met diverse jams en chocopasta. Maar wel absoluut om van te smullen!
Helaas hadden we geen tijd meer voor een lunch of diner daar, maar we gaan er vast nog wel een keer heen. Gelukkig zagen we dat Le Pain Quotidien ook in Nederland te vinden is!

Met deze blog zijn we aan het einde gekomen van de hotspots in Londen. Maar het zal niet ons laatste tripje naar deze stad zijn :)

zondag 21 september 2014

Thuis wijn proeven

Wijn en eten gaan uiteraard hand in hand. In onze eerdere blog over de Saffraan kon je al lezen dat een wijnarrangement er wel in gaat. Maar wijn drinken en wijn proeven is volgens sommigen een kunst. Groupon bood uitkomst door een wijnproeverij aan te bieden van De Kasteelhoeve. Het mooie was nog wel dat het bij ons thuis was!

De kasteelhoeve
Eind augustus kregen we bezoek van De Kasteelhoeve. Samen met twee vrienden hebben we eerst lekker gegeten en een goede bodem gelegd voor de proeverij. Bij deze proeverij hebben we de wijn natuurlijk niet uitgespuugd en tijdens de introductie werd ons al verteld dat we ongeveer twee en een half glas zouden krijgen.

Het mooie van deze proeverij, zo werd ons verteld, zou zijn dat we er in ieder geval geen hoofdpijn van zouden krijgen. De Kasteelhoeve importeert namelijk wijnen met een hoog natuurlijk sulfiet gehalte, waardoor er geen extra sulfiet toegevoegd hoeft te worden. Deze wijnen hebben een hoog sulfiet gehalte doordat de wijn geproduceerd wordt van het druivensap uit de eerste persing. Een druif kan namelijk in meerdere stadia geperst worden totdat je uiteindelijk alleen nog maar de pulp van de druif overhoudt. Hoe verder in het stadium van de persing je bent hoe sneller je hoofdpijn van de wijn krijgt. Goedkope wijnen komen bijvoorbeeld uit de vierde persing maar daar moet een boel kunstmatig sulfiet bij en dat werkt toch niet altijd even goed.

Proeverij

We begonnen met de witte wijnen, vijf stuks in totaal. Er zat een duidelijke opbouw in de proeverij: licht beginnen en opbouwen tot een sterkere smaak. De witte wijnen waren over het algemeen Sauvignon blanc en Chardonnay. Wat vooral opviel was dat de eerste wijn heel neutraal smaakte terwijl de laatste witte wijn een houterige smaak had. De reden hiervoor was de rijping van de wijn in grote houten vaten. Deze vaten kunnen voor wijn gebruikt worden maar krijgen vaak een tweede en zelfs een derde of vierde leven. De vaten worden na de wijn gebruikt voor bourbon, vervolgens whiskey en uiteindelijk als regenton bij de Intratuin.
We waren het er wel over eens dat de houterige smaak een beetje teveel van het goede was.

Kleurtje

Voordat we naar de rode wijnen gingen kwam er nog een rosé tussendoor. Een van de vele vragen die tussendoor kwam was of rosé gemaakt werd door rode en witte wijn te mengen. Dit blijkt uiteraard niet het geval te zijn. Rosé krijgt zijn kleur doordat de druivenschillen heel kort in de wijn mogen zwemmen en er daarna uitgefilterd worden. Toen kwam ook de aap uit de mouw wat rode wijn betreft. Rode wijn is namelijk in eerste instantie ook wit!!! Rode wijn krijgt zijn kleur ook van de druivenschillen, een eyeopener.

In de rode wijn ronde kwamen een aantal Merlot wijnen en wijnen met een variëteit aan druiven voorbij. In totaal vijf verschillende wijnen met dezelfde opbouw in smaken. Als afsluiter kregen we een Tawny port. Deze had voor de meesten maar zeker voor Kim en mij achterwege mogen blijven.

Uiteraard kregen we de mogelijkheid om de wijnen te bestellen en we hadden inmiddels allebei een favoriet. Voor Kim was dit de witte Val de Loire van een Sauvignon de Paysanne druif. Ik ging voor de rode wijn, de Contte Farneti Merenda. Deze Siciliaanse wijn van de Nero druif sluit prima aan bij mijn voorkeur voor Italiaanse wijnen.

Al met al was het een hele gezellige avond en hadden we binnen anderhalf uur wel iets meer dan twee en half glas op, maar toegegeven daar hebben we geen hoofdpijn van gekregen. De Kasteelhoeve heeft nog veel meer wijnen in het assortiment dus de proeverij is zeker voor herhaling vatbaar!




donderdag 18 september 2014

Gastblog: Diner bij Trattoria

Op zondag 31 augustus zijn we gaan eten bij Trattoria Pietro, dit is gevestigd in het oude Entrepotgebouw aan de Vijf Werelddelen in Rotterdam Zuid. Het Entrepotgebouw is multifunctioneel, naast dit restaurant zitten er nog meer horeca gelegenheden, maar ook winkels.
De ingang van de trattoria vind je in het hoofdgebouw en bij binnenkomst wordt je direct vriendelijk ontvangen door het personeel. Het mannelijk deel van het personeel is een mix van Italiaanse en Nederlandse mannen. Iedereen spreekt wel Nederlands, soms gelardeerd met een prachtig Italiaans accent (al dan niet aangedikt).

Wij zijn naar Trattoria Pietro gegaan, omdat we hen tegenkwamen op de Groupon website. Hierdoor konden we met zijn tweeën een 2-gangen a la carte diner nuttigen voor slechts €20!! Wij hebben hierbij gekozen voor een voorgerecht en een hoofdgerecht en het toetje achterwege gelaten. Er is een ruime kaart om gerechten van te kiezen. Wat wel opviel was dat de voorgerechten deel uitmaakten van de "gewone" kaart, maar dat de hoofdgerechten dit niet deden. Voor het hoofdgerecht konden we kiezen uit een groot aantal pizza's en paste gerechten. Van de "gewone" kaart waren ook vis en vleesgerechten te bestellen, maar die waren kennelijk voor de Groupon gasten niet beschikbaar. Nadat wij uit de ruim gesorteerde wijnkaart een keuze hadden gemaakt voor lekkere wijnen werd onze bestelling opgenomen.


Als voorgerecht hadden we een Melanzane Parmigiana: een aubergine in tomatensaus met Parmezaanse kaas uit de oven en een Salmone Marinato: een gerookte en gemarineerde zalm in een dillesaus. Terwijl wij zaten te wachten op onze gerechten in de zeer gezellig ingerichte ruimte werden wij aangenaam verrast met een door het huis aangeboden amuse. Deze bruschetta lieten wij ons goed smaken.
Het voorgerecht liet nog even op zich wachten maar dat was echt de moeite waard. De zalm was heerlijk zacht en de aubergine met tomatensaus en Parmezaanse kaas was een waar genot. We hebben hier heel erg van genoten en onze Resonato Rosato en Masseria Trajone Pinot Grigio smaakten er voortreffelijk bij.

Als hoofdgerecht bestelden wij een pizza quatro formaggi en een pizza Pietro. De pizza's werden gebakken in een mooi in het zicht staande oven en kwamen lekker warm op tafel. De wijn die ik hierbij had besteld was de Nero Negroamaro Cabernet Sauvignon, omdat er in de pizza Pietro een krachtige worst verwerkt zat. Wilma ging over op een watertje en ongeveer een half uurtje later lagen er nog maar een paar stukjes op ons bord.
 Hierna hebben wij nog een cappuccino en een kopje koffie besteld en kregen er een lekkere hazelnoot bonbon bij. De koffie en de cappuccino vielen echter erg tegen en ik zou deze zeker niet aanbevelen. Nadat we onze drankjes hadden afgerekend zijn we echter wel tevreden naar huis gegaan.

Trattoria Pietro is een goed restaurant dat de avond dat wij er waren druk bezocht werd. Het is gezellig en speels ingericht met vrolijke kleuren. Wij zaten aan tafels met banken. Er is echter nog een apart ingericht deel dat bestaat uit zitjes voor twee personen die aan het plafond hangen en waar je via een extra trede in kunt stappen. We hebben dit werkelijk nog nooit eerder ergens gezien.

zondag 14 september 2014

Een kruik in Turkije

Even een weekje zon, zee, strand, tijd voor elkaar en om te lezen. En uiteraard heerlijk eten. Wie wil dit nou niet? Wij in ieder geval wel en daarom vertrokken we half augustus voor acht dagen naar Turkije.

Flora garden

Met wat vertraging en omkoping om naast elkaar te kunnen zitten kwamen we aan bij ons couples hotel Flora Garden. Met de oprit direct langs de weg hadden we niet gelijk een hele grootse indruk maar toen we naar de hoofdingang reden zag het er al gezellig uit. Met een moderne uitstraling en een Turks tintje in de afwerking voelden we ons gelijk thuis. De koffers werden naar de kamer gebracht en zeg nou zelf wat een heerlijk uitzicht!
Aangezien we in de loop van de middag aankwamen hebben we tot het avondeten rustig aan gedaan, onze spullen uitgepakt en ons opgefrist. De kamer zag er keurig uit evenals de badkamer, niets op aan te merken in eerste instantie. De kamer werd opgeleukt door gekleurde ledverlichting, best leuk maar het werd een beetje een discotheek als je deze verlichting uit wilde zetten.
Ontspannen gingen we richting het diner en hebben bij de ondergaande zon genoten van het enorme buffet. Er was enorm veel en lekker eten te krijgen. Daarbij wel de kanttekening dat het meeste eten erg mild gekruid en soms wat droog doorbakken was. Hiermee was het wel voor iedereen toegankelijk en er waren genoeg kruiden en dressings om er een heerlijke maaltijd van te maken. Elke ochtend, middag en avond was er een ruime keuze uit een warm en koud buffet. Ook voor Kim was er genoeg vegetarische keuze: van Turkse pizza met kaas tot en met heerlijk brood en allerlei salades. Ik had uiteraard geen klagen over het vlees en de vele snacks. Sommige vleesgerechten waren niet bijzonder maar de avonden met kebab waren heerlijk!
En dan de toetjes, wat een feest!! Een enorm buffet met heerlijke baklava, cakes en vers fruit. Je had ook met gemak een hele dessert maaltijd kunnen eten :-)
De setting was prima. In de avonden hebben we vrijwel elke avond buiten gegeten en 's morgens of 's middags lekker binnen. Binnen was de buffetruimte voorzien van airconditioning en de enorme ramen van het restaurant stonden altijd open. De bediening was vriendelijk maar ze moesten wel een beetje opwarmen. Wat dan wel weer grappig is met temperaturen boven de veertig graden.

Side

Omdat we na een paar dagen totale ontspanning ook wel naar de dichtstbijzijnde plaats wilden gingen we op donderdag op pad. Met een louche taxi zijn we naar Side gegaan. Eenmaal daar was de hitte niet te harden: ruim boven de veertig graden aan het eind van de ochtend.
We liepen een rustig rondje door het toeristische centrum van Side. Het haventje was niet heel bijzonder dus liepen we door en kwamen aan de kust langs een aantal terrassen waar een briesje en schaduw voor verkoeling zorgde. Het was nog wat vroeg voor de lunch, maar onze aandacht werd al snel getrokken door baby schildpadjes bij een van de terrassen. Een leuk praatje en twee flesjes water
overtuigden ons om hier later te gaan lunchen. Bij een volgend terras werden we uiteraard weer gevraagd of we al een plek voor de lunch hadden gevonden. Toen Kim vertelde dat we bij zijn buurman zouden gaan eten vroeg hij waarom. Kim antwoordde: omdat ze daar schildpadjes hebben. Dit bleek geen garantie voor een snelle aftocht want elk terras was voorzien van baby schildpadjes.
Lachend liepen we een paar straatjes verder maar we vonden het al snel te heet om te lopen en zijn omgekeerd naar het terras. Op naar de lunch!

De kruik en de mezes

What to order?? Daar hoefden we zelf niet over na te denken. Onze Turkse gastheer stelde iets voor wat niet op de kaart stond: een stoofpot in een aardewerken kruik. Hij bleek ook een vegetarische variant te hebben, maar Kim ging voor het tweede voorstel: een tafel vol mezes. Wat betreft de kruik hadden we allebei geen heel duidelijk beeld hoe dit geserveerd zou gaan worden dus wachtten we af.
Een tijdje later werden onze verwachtingen overtroffen. Ineens verschenen meerdere obers aan onze tafel met een flink aantal mezes, met een kruik en een hamer. Na wat overleg werd besloten naast de tafel de kruik te openen door er voorzichtig een opening in te slaan. Rustig tikken met de hamer tegen de kruik zorgde ervoor dat er een opening ontstond en de scherven naar buiten vielen. Wat zich openbaarde was een kruik vol met stoofvlees: lamsvlees, kip en rund samen met heerlijke kruiden en groenten. Dit geheel was uiteraard bloedheet maar oh oh oh wat was het lekker!!! In het onderstaande filmpje kan je de opening van de kruik bekijken.



Naast de kruik stond de tafel vol met heerlijk hapjes: brood met knoflookolie, auberginesalade, wortelsalade, kaas in bladerdeeg, haydari en salade van tomaten en komkommer. Tip: mocht je in Side zijn ga dan vooral op zoek naar restaurant Barracuda.



woensdag 10 september 2014

Hotspots Londen deel 4: Proper English

The Sherlock Holmes

Wat moet je doen als je in Londen bent? Die vraag kan je maar beter niet aan teveel mensen stellen, want je krijgt van iedereen een ander antwoord. Gelukkig blijven de vertrouwde antwoorden terugkomen van iedereen: Guinness drinken en fish and chips eten. Dus op de eerste dag dat we in Londen waren hebben we dit meteen allebei gedaan. We waren naar the London Eye geweest en hadden een flink stuk gelopen toen we langs een pub liepen met de geweldige naam: The Sherlock Holmes! Natuurlijk moesten we er naar binnen want Arthur Conan Doyle stond op het raam. Binnen hebben we twee seconden getwijfeld en vervolgens allebei een Guinness besteld. Apart bier, niet zo sterk en wel zoet. Ik vond het heerlijk, Bart vond het lekker maar was iets minder enthousiast. Het glas was echter wel wat groot, zoals we konden verwachten natuurlijk... De rest van het weekend geen Guinness meer op, maar ooit gaat het weer gebeuren.

The Porcupine

's Avonds speelde Engeland tegen Uruguay in het WK en het leek ons leuk om dit tussen de Engelsen te bekijken. Daarom weer een pub opgezocht en we belandden bij The Porcupine. Tsja, wat moet je dan eten? Nou, fish and chips natuurlijk! In plaats van een beetje rommelig bord (wat ik om de een of andere reden verwachtte) kregen we twee nette borden met patat en een mooi stukje vis. Lekker gebakken in bier-beslag. Daarbij natuurlijk de azijn en andere gekke dingen die Engelsen over hun friet gooien, maar we hebben het maar gehouden bij de remouladesaus die bij de vis zat. Heerlijk gegeten en meebeleefd hoe de Engelsen hoop hadden, hoop verloren en tegen de tv gingen schelden en uiteindelijk de wedstrijd verloren. 

maandag 8 september 2014

Hotspots Londen deel 3 Shoreditch

The Shoreditch

Voor ons bezoek aan Londen hebben we de vader van Bart beloofd om een leuke winkel te bezoeken: Labour and Wait. Deze winkel heeft namelijk ongeveer dezelfde uitstraling als die van Adriaan en Remco in Haarlem: Bink Fournituren. We hadden het adres van de winkel al opgezocht in Nederland en wisten dat hij niet echt in het centrum van Londen zat, maar toeval helpt altijd een handje. Toen we in het vliegtuig naar Londen zaten, lazen we in zo'n KLM boekje over een Urban Food Fest. Zoals jullie mogelijk al doorhebben is eten een van onze hobby's en leek het ons dus leuk om naar daarheen te gaan. Ook dit lag niet echt in het centrum van Londen... maar wel op vijf minuten lopen van Labour and Wait.
We vertrokken dus mooi op tijd vanuit het centrum naar Shoreditch en strandden op een station omdat de trein niet verder reed. Na wat zoeken kwamen we in een bus terecht, ja zo'n Engelse dubbeldekker, en niet lang daarna stapten we uit in Shoreditch. We liepen een stukje de verkeerde kant op, vervolgens een langer stukje de juiste en kwamen vijf minuten voor sluitingstijd bij de winkel aan. Snel foto's gemaakt, drie lampen gekocht en onaardig behandeld door het personeel (gelukkig is het bij Bink een stuk gezelliger) en toen stonden we weer buiten.


Het Food Fest zou pas een uur later beginnen dus we gingen op zoek naar een plekje om te wachten en belandden bij The Shoreditch. Ze schonken daar cocktails en heel toevallig bleek het Happy Hour te zijn. Hoe de cocktails heten weet ik niet meer precies (dat krijg je ervan als je ze drinkt voor het avondeten), maar ze waren wel ontzettend lekker. Gedurende de tijd dat we daar zaten kwamen we erachter dat er meer bars in die straat gevestigd zijn en dat uitgaan in Engeland wat vroeger begint. Het uitgaanspubliek liep langs ons terrasje en trok veel bekijks. De outfits van sommigen zouden niet misstaan in programma's als Geordie Shore, The Valleys of ons eigen Oh oh Cherso. Na de tweede cocktail besloten we dat het tijd was voor een hapje eten en we hoefden gelukkig maar 50 meter te lopen naar het Food Fest.

Urban Food Fest

Helaas liepen we eerst 50 meter de verkeerde kant op... Eenmaal aangekomen bij het Urban Food Fest hadden we het onmiddellijk naar ons zin. Het vond plaats op een klein terrein dat vol stond met Food trucks. Vijftien verschillende trucks boden allemaal de lekkerste hapjes en drankjes aan.
De trucks vormden een soort cirkel en in het midden van de cirkel stonden lange tafels met banken en losse stoelen. We deden een rondje langs de trucks, maar kwamen eigenlijk al snel weer bij de eerste truck uit. Hier stonden twee mannen en een vrouw in van Italiaanse afkomst. Ze maakten echter iets heel anders dan pasta of pizza: een soort quesadilla's!
Een wrap werd op een hete bakplaat gelegd, daarop werd een flinke laag kaas gestrooid en hij werd dichtgeklapt. Vervolgens als de kaas gesmolten was, kwam de rest van de vulling erin. Voor mij: sla, tomaat en gegrilde groenten. Bij Bart kwam daar nog kip bij. Toen dit warm was werd er nog saus over geschonken, wat het precies was weet ik niet, maar er zat veel knoflook en kaas in! Helaas konden we niet meteen een zitplaats vinden en de wraps waren nogal onhandig staand te eten. Gelukkig kwamen er twee stoeltjes vrij en konden we lekker zitten. Na de enorme wraps te hebben verorberd, hebben we wat te drinken gehaald en genoten van de zon en de gesprekken om ons heen afgeluisterd. Toen de wraps wat waren gezakt, heeft Bart nog een stukje chocoladetaart gehaald en daarvan genoten.
De sfeer op dit fest was zo gezellig en ontspannen dat we geen moment hebben getwijfeld om naar zo'n zelfde soort evenement in Nederland te gaan! Het loopt in Engeland nog tot eind oktober, dus als je de kans hebt, ga erheen! (In Rotterdam is de laatste Kanen bij op vrijdag 12 september)


zaterdag 6 september 2014

Hotspots Londen deel 2: Eten op straat

Borough Market

Op onze derde dag in Londen besloten we op zoek te gaan naar Borough Market, we hadden gehoord dat dit een soort overdekte markt was. Het is gevestigd naast de Londen Bridge Underground dus makkelijk te bereiken met het openbaar vervoer. Er zijn verschillende straten waar je de hal binnen kan stappen, onder andere Borough High Street, Park Street en Cathedral Street.
Toen we aankwamen bij de hal zijn we even een momentje stil blijven staan om alles in ons op te nemen. Ten eerste was het er erg druk en ten tweede waren de geuren overweldigend.
We kwamen aan in een hal met kraampjes vol kazen, brood, truffelolie, verse pasta's en groenten. Het rook er heerlijk, al was de geur op sommige plaatsen een beetje sterk. Eerst zijn we maar een beetje rond gaan lopen om de sfeer in ons op te nemen. Er liepen echt ontzettend veel mensen door de hallen, maar ondanks de drukte was de sfeer heel ontspannen. Nadat we van de sfeer hadden geproefd, vonden we het tijd om ook wat van het eten te proeven. Bart ging naar een broodkraam om een paar lekkere broodjes te halen en ik stond te wachten. Gelukkig raakte ik snel afgeleid door een glazen stolp met zwarte bollen erin en een briefje ervoor dat zei: "Smell me". Dus ik tilde de stolp op en kon aan een verse truffel snuffelen, het rook uitermate sterk. Ik ben een truffelfan, dus heb daar meteen een klein flesje witte truffelolie gekocht, met het voornemen naar Borough Market terug te keren wanneer het leeg is. Bart kwam ondertussen aanlopen met heerlijk verse kaasbroodjes.


Nadat we de lekkere broodjes hadden verorberd zijn we door diverse groente- en fruitkramen gelopen. Veel bekende soorten gezien, zoals aardbeien en wilde perziken, maar ook veel onbekende fruitsoorten in de vorm van bessen. Daarna gingen we verder en kwamen we in het "snoepgedeelte". Een groot aantal patisserie kraampjes verkocht het meest geweldig uitziende gebak en die zijn we maar snel voorbij gelopen. Toen botsten we echter bijna tegen een kraam vol fudge aan en daar konden we niet meer omheen: vanille, chocolade, bourbon, zeezout, chili, pindakaas en nog minstens tien andere soorten fudge lagen in een vitrine. Gelukkig konden we ons niet inhouden en hebben een zakje met verschillende smaken samengesteld. Later hebben we dus ook onder het genot van een glas bubbels een fudge-proeverij gehouden. Het liep al tegen het einde van de dag en het viel ons op dat een groentekraam dozen vol heerlijke verse groenten en kruiden voor £5 per doos verkocht. Helaas ging dat niet in onze koffer passen maar genoeg Londenaren hadden die avond een verse salade voor een prikkie.

Verder was er nog een hal vol vlees en vis, maar die rook niet zo heel erg lekker. Dus zijn we doorgelopen naar een open gedeelte waar verse hapjes werden gemaakt en hele maaltijden afgehaald konden worden. Het was heerlijk om daar diverse mimosa's te proeven! 
Op de Market kan je het zo duur of goedkoop maken als je zelf wilt, de verse producten zijn wel prijziger dan in de supermarkt, maar omdat het ook biologisch is vonden wij het prima geprijsd. Je kan Londen echt niet bezoeken zonder een paar uurtjes Borough Market.

Moosh - Carnaby Street


Tijdens ons rondje door Soho, waar we al hadden genoten van de kookkunsten van Ottolenghi's koks, kwamen we in een leuke straat terecht: Carnaby Street. Ik moet zeggen dat ik niet weet of ik het makkelijk terug zou vinden als ik door Londen zou lopen, maar dan is het opzoeken van de straat wel de moeite waard. We hebben daar lekker rondgekeken in winkeltjes totdat we een poortje zagen, naar wat wij dachten nog meer leuke winkeltjes. Het poortje eenmaal door zagen we iets leukers dan winkels, namelijk restaurantjes!
Aangezien we nog redelijk vol zaten van ons ontbijt zijn we niks gaan eten, maar wat drinken ging er natuurlijk wel weer in. Daarom hebben we bij Moosh heerlijke smoothies gehaald en er lekker van genoten in het zonnetje.


Food fair - Covent garden

Covent Garden is een van de leukste plekjes in Londen als je stilte en toch gezelligheid zoekt. Het zal nog vaker terugkomen in de Londen Hotspots, maar dit keer was de hotspot helaas tijdelijk.
We waren naar Covent Garden gegaan omdat daar een food fair was waar een cupcake kraam zou staan van een winkel die we al op internet hadden gevonden voor we naar Londen gingen. Je leest het al "zou staan". We kwam begin van de avond op de food fair en bij het kraampje stond een bord dat zei: "Sorry, we are sold out!" We waren redelijk teleurgesteld, omdat de peanutbutter cupcake in Nederland al onze aandacht had getrokken. Maar we werden gered door een kraampje naast de uitverkochte cupcakes. Daar verkochten ze namelijk Eton Mess :-) Voor Bart één van de meest smaakvolle ontdekkingen van dit weekend!
De combinatie van kapotte meringues, aardbeien en ongeslagen room was zo lekker dat we het hebben volgehouden om tien minuten bij een saaie straatartiest te zitten.

vrijdag 5 september 2014

Kanen bij de Hofbogen

Op vrijdag 1 augustus zijn we gaan Kanen bij de Hofbogen. In Londen hadden we al ervaren hoe relaxed het kan zijn om in de zon te genieten van eten bij foodtrucks en de gezellige sfeer daar omheen. Toen we het "Kanen bij..." concept tegenkwamen op Facebook twijfelden we dan ook geen moment om naar Kanen bij de Hofbogen te gaan.
Bij de hofbogen in Rotterdam aangekomen moesten we wel even rondrijden op zoek naar de juiste locatie. De Hofbogen zijn het spoorwegviaduct van de oude Hofpleinpijn van de Nederlandse Spoorwegen. Dit bleek de ideale setting voor een verrassende maaltijd! We kwamen uit op een gezellig terrein met een aantal foodtrucks en de bijbehorende lange houten tafels met banken. Je zit hierbij aan tafel met onbekenden en de tafelschikking wisselt regelmatig wanneer mensen opstaan om nog iets te eten te halen. Bij aankomst hebben we eerst een rondje foodtrucks gedaan. Met de volgende lijst aan foodtrucks was er genoeg keuze voor een lekkere maaltijd:

  • Puzzles met een Snacks 'n Juices truck
  • Oesterkrakers met uiteraard een oester stand
  • All Dutch hotdogs voor een broodje hotdog
  • Sublime een Asian foodtruck
  • Madame Poultry truck met, hoe kan het ook anders, kip
  • Fritez een biologische friettruck
  • Doardi met ambachtelijk ijs
Dan het eten: we kwamen uit bij de Asian foodtruck waar Bart voor het broodje met eend ging en ik uiteraard voor het de vega versie. Een lekker broodje met allemaal verse groenten en heerlijke saus en voor Bart een mals stukje eend! Bij Bird hebben we wat drankjes gehaald en aan de lange tafels genoten van de gezelligheid.
Toen besloten we een experiment uit te voeren. Het kostte Bart wat moeite om me te overtuigen
, maar
uiteindelijk zei ik ja en haalde hij twee oesters. Wat kunnen we zeggen... het moet je ding zijn! De oesterkraker maakte de oesters uiteraard professioneel open, maar in vergelijking met vorige oesters vonden we allebei dat er nogal veel zeewater in de schelp zat. De volgende keer beter...

Omdat we toch smakelijk wilden afsluiten hebben we bij Fritez een toetje gehaald. Voor mij was dit mango-roze peper ijs. Het ijsje was echt gemaakt van verse mango en de peper gaf het af en toe een flinke kick. Bart koos voor een kroketjestrio, waarvan iedere kroket een andere vulling had: vlees, kaas en garnaal. Ze waren erg smakelijk.

Op de achtergrond werd er nog muziek gedraaid door een DJ en het publiek was er gezellig en ontspannen. Dus als je buiten wilt eten in een relaxte sfeer tussen de hippe foodtrucks dan is "Kanen bij..." een echte aanrader.

woensdag 3 september 2014

Hotspots London deel 1: Lekker luxe ontbijten en wijnen

NOPI - Ontbijten bij Ottolenghi


Gedurende ons weekendje in Londen hebben we in veel restaurantjes gezeten en heerlijk gegeten, maar een van de meest bijzondere ervaringen was het ontbijt bij NOPI. NOPI is een restaurant in Soho van Yotam Ottolenghi. Ottolenghi is een van oorsprong Israelische chefkok die onder andere een opleiding heeft gevolgd bij het prestigieuze Le Cordon Bleu. Hij heeft diverse deli's geopend in Engeland, maar NOPI is net iets anders.
NOPI is gevestigd op Warwick Street 21-22 en een beetje lastig te vinden. Wanneer je echter binnenstapt ben je blij dat het niet direct in het zicht ligt, want dan zou er nooit meer een plekje vrij zijn. Wij kwamen hier voor een ontbijtje en konden alleen nog aan de bar eten, omdat we niet gereserveerd hadden.

Het restaurant glimt je tegemoet, het heeft een witte marmeren vloer en vele gouden of koperen details. De tafels en stoelen zijn van hout wat het restaurant een iets toegankelijkere uitstraling geeft. Wanneer je aan de bar zit, heb je nog steeds een prima plek. Je hebt namelijk meteen zicht op de barista's en de bediening. Het eten komt echter van beneden waar nog twee grote houten tafels staan, maar ook zicht is op de keuken.

Om te beginnen bestelden we een thee en een espresso. Zo als het hoort in Engeland werd de thee geleverd met een kannetje melk en om niet lullig te zijn, heb ik er een scheutje van in de thee gegoten...het blijft een raar smaakje. Hierbij kregen we allebei onze eigen fles water. Vervolgens bestelden we ons ontbijt: Bart ging voor huisgemaakte cruesli met vers fruit en griekse yoghurt en ik bestelde een aparte versie van French toast.
Het eten werd voor ons gezet en we werden er allebei een beetje stil van. De yoghurt zag er nog wel enigszins uit zoals je verwacht van yoghurt, maar hij was wel lekker dik. Het fruit was zo vers dat het nog een flinke geur afgaf, maar de cruesli was echt geweldig. Natuurlijk waren het granen bij elkaar gehouden door een flinke scheut honing, maar er zaten ook diverse smakelijke noten in. Het geheel was fris en smaakvol: de yoghurt niet te zuur en de cruesli niet te zoet.

De French toast leek in eerste instantie niet op French toast. Er stond bij dat het geserveerd zou worden met steranijs suiker, bessen compote en sinaasappel yoghurt. Het brood was niet meer herkenbaar als brood en er leek wat veel jam en wat weinig yoghurt bij te zitten. De smaken ervan waren echter goddelijk! Ik heb nog nooit zo'n heerlijke French toast op, dit ontbijt alleen al is reden genoeg om nog een weekend naar Londen te gaan. Het brood was zoet van de suiker, de compote was licht zuur, maar de sinaasappel yoghurt was alleen maar fris te noemen. In eerste instantie dacht ik dat brood met yoghurt een vreemde combinatie was, maar het was alleen maar heel erg lekker!

De bediening was netjes, maar niet overdreven vriendelijk. Het was wel merkbaar dat ze het een beetje druk hadden. Ze zagen er onberispelijk uit en volgden de etiquette.
De gasten zagen er allemaal netjes uit en ondanks dat het een redelijk grote open ruimte was, was het erg rustig.

Uiteindelijk vielen de prijzen ons alles mee: de yoghurt met cruesli was £7,5 en de French toast £9,-. Het eten en de uitstraling van het restaurant was dit meer dan waard, we denken dan ook dat ze de naam van Ottolenghi niet hebben meegerekend ;).

The Cork and Bottle

Vlakbij Leicester Square is de Cranbourn Street en als je hier goed zoekt, kom je een leuk wijnbarretje tegen dat in een kelder is gevestigd op nummer 44-46. The Cork and Bottle is makkelijk over het hoofd te zien en ook de ruimte waar je kan zitten is klein. We kwamen hier nadat we lekker Mexicaans hadden gegeten en zin hadden in een goed glas wijn. Geheel per ongeluk zagen we het bordje boven de deur hangen en waren blij verrast toen we eenmaal binnen waren.

We werden welkom geheten door een jonge, vriendelijke dame met een grote glimlach. Omdat we aan het eind van etenstijd binnenstapten was er niet veel keus qua zitplaats en we mochten dan ook aan een klein tafeltje achterin plaatsnemen. De rest van de gasten was nog aan het eten en druk in gesprek met elkaar. Vanwege de kleine oppervlakte was het dan ook een beetje rumoerig en een gevoel van privacy was er niet echt. Gelukkig verstaan de meeste Engelsen geen Nederlands en konden we ongestoord roddelen over de outfits van de rest van de gasten.

De muren van het barretje leken ongeverfd en er hingen posters aan die het een oude uitstraling moesten geven. De tafels waren van hout en wat plakkerig en de stoelen pasten niet bij elkaar. Mede dankzij de oude uitstraling, de rumoer en het gebrek aan ruimte was het een knusse gelegenheid, al kan ik me voorstellen dat dit anders is wanneer je moet opletten wat je zegt.

Er was een enorme keuze in wijn, maar de kaart gaf alleen de prijs per fles aan. Dit maakt het een beetje lastig in de schatten hoeveel een glas wijn kost. Uiteindelijk viel de prijs voor vier glazen wijn ons alles mee, hierbij moet ik zeggen dat we niet voor de duurste wijnen gekozen hebben.
Prijzen per fles variëren van £22,50 tot £130,-, voor iedereen is er dus wel een wijn binnen het budget te vinden.