Heerlijk eten langs de kust

Het weerbericht beloofde ons nog een mooie avond en daarna zou de herfst toeslaan. Dit was begin september en zoals jullie weten, zijn er daarna nog vele mooie avonden geweest. Wij vonden dat weerbericht echter een goed excuus om niet naar de sportschool te gaan, maar lekker te gaan eten in Noordwijk aan Zee. Blijkbaar dacht half Nederland daar zo over, want de eerste strandtent die we bereikten was vol. Gelukkig zat er een eindje verderop nog een en na wat ploeteren door mul zand kwamen we aan bij Bries. Helaas konden we ook daar niet meer buiten zitten, maar binnen was er nog plek en alle deuren en ramen stonden lekker open.

Met onze zanderige voetjes namen we plaats aan een simpel, maar netjes, gedekte houten tafel op een al te bekend kuipstoeltje. We voelden ons meteen thuis. Een aardige serveerster stond binnen enkele minuten naast ons en terwijl we van ons drankje genoten, hebben we de kaart bestudeerd. We hadden wel trek dus besloten al snel voor 3-gangen te gaan, maar waren wel benieuwd naar de sushi platter. Geen idee of dit een voor- of hoofdgerecht was en bij navraag bleek het er dan ook een beetje tussenin te zitten. 

Vooraf kozen we allebei voor de caprese en die was echt verrukkelijk! Sappige tomaten, romige mozzarella met sla en dit allemaal rijkelijk besprenkeld met groene pesto en balsamico. We hebben er enorm van zitten smullen, maar waren achteraf wel blij dat we geen groot hoofdgerecht hadden.


Want natuurlijk hebben we gekozen voor de sushi en ook dit was om van te smullen.

Het was een combinatie van sushi en sashimi en het werd geserveerd op een groot rond houten blad dat rond kon draaien. Op het blad lag heerlijke verse tonijn en zalm, maar ook wat rundvlees en natuurlijk maki. Dit was allemaal gegarneerd met wakame, wasabi, gari en wasabi-mayonaise. Van alles was er niet te veel en niet te weinig, maar alles was heel smakelijk.

Dankzij het niet al te grote hoofdgerecht hadden we nog wat ruimte voor een toetje. Ik had geen avontuurlijke bui en ging voor de Romanoff: een grote meringue met daarop verse aardbeien en ongeslagen room. Natuurlijk bleef hier al snel weinig van over, waarop ik het omvormde tot een soort Eton mess.

Bart daarentegen was in een avontuurlijkere bui en ging voor het verrassingsdessert: The Polaroid. We hadden geen idee wat we ons daarbij voor moesten stellen, maar eigenlijk zei de naam alles al. Terwijl mijn heerlijke dessert op tafel kwam, kwam er ook een ober aan met een ijshoorntje met een bolletje aardbeienijs, waarom het dan een polaroid heette? We mochten samen met onze toetjes op de foto!