Hotspots London deel 1: Lekker luxe ontbijten en wijnen

NOPI - Ontbijten bij Ottolenghi

Gedurende ons weekendje in Londen hebben we in veel restaurantjes gezeten en heerlijk gegeten, maar een van de meest bijzondere ervaringen was het ontbijt bij NOPI. NOPI is een restaurant in Soho van Yotam Ottolenghi. Ottolenghi is een van oorsprong Israelische chefkok die onder andere een opleiding heeft gevolgd bij het prestigieuze Le Cordon Bleu. Hij heeft diverse deli's geopend in Engeland, maar NOPI is net iets anders.
NOPI is gevestigd op Warwick Street 21-22 en een beetje lastig te vinden. Wanneer je echter binnenstapt ben je blij dat het niet direct in het zicht ligt, want dan zou er nooit meer een plekje vrij zijn. Wij kwamen hier voor een ontbijtje en konden alleen nog aan de bar eten, omdat we niet gereserveerd hadden.

Het restaurant glimt je tegemoet, het heeft een witte marmeren vloer en vele gouden of koperen details. De tafels en stoelen zijn van hout wat het restaurant een iets toegankelijkere uitstraling geeft. Wanneer je aan de bar zit, heb je nog steeds een prima plek. Je hebt namelijk meteen zicht op de barista's en de bediening. Het eten komt echter van beneden waar nog twee grote houten tafels staan, maar ook zicht is op de keuken.

Om te beginnen bestelden we een thee en een espresso. Zo als het hoort in Engeland werd de thee geleverd met een kannetje melk en om niet lullig te zijn, heb ik er een scheutje van in de thee gegoten...het blijft een raar smaakje. Hierbij kregen we allebei onze eigen fles water. Vervolgens bestelden we ons ontbijt: Bart ging voor huisgemaakte cruesli met vers fruit en griekse yoghurt en ik bestelde een aparte versie van French toast.
Het eten werd voor ons gezet en we werden er allebei een beetje stil van. De yoghurt zag er nog wel enigszins uit zoals je verwacht van yoghurt, maar hij was wel lekker dik. Het fruit was zo vers dat het nog een flinke geur afgaf, maar de cruesli was echt geweldig. Natuurlijk waren het granen bij elkaar gehouden door een flinke scheut honing, maar er zaten ook diverse smakelijke noten in. Het geheel was fris en smaakvol: de yoghurt niet te zuur en de cruesli niet te zoet.

De French toast leek in eerste instantie niet op French toast. Er stond bij dat het geserveerd zou worden met steranijs suiker, bessen compote en sinaasappel yoghurt. Het brood was niet meer herkenbaar als brood en er leek wat veel jam en wat weinig yoghurt bij te zitten. De smaken ervan waren echter goddelijk! Ik heb nog nooit zo'n heerlijke French toast op, dit ontbijt alleen al is reden genoeg om nog een weekend naar Londen te gaan. Het brood was zoet van de suiker, de compote was licht zuur, maar de sinaasappel yoghurt was alleen maar fris te noemen. In eerste instantie dacht ik dat brood met yoghurt een vreemde combinatie was, maar het was alleen maar heel erg lekker!

De bediening was netjes, maar niet overdreven vriendelijk. Het was wel merkbaar dat ze het een beetje druk hadden. Ze zagen er onberispelijk uit en volgden de etiquette.
De gasten zagen er allemaal netjes uit en ondanks dat het een redelijk grote open ruimte was, was het erg rustig.

Uiteindelijk vielen de prijzen ons alles mee: de yoghurt met cruesli was £7,5 en de French toast £9,-. Het eten en de uitstraling van het restaurant was dit meer dan waard, we denken dan ook dat ze de naam van Ottolenghi niet hebben meegerekend ;).

The Cork and Bottle

Vlakbij Leicester Square is de Cranbourn Street en als je hier goed zoekt, kom je een leuk wijnbarretje tegen dat in een kelder is gevestigd op nummer 44-46. The Cork and Bottle is makkelijk over het hoofd te zien en ook de ruimte waar je kan zitten is klein. We kwamen hier nadat we lekker Mexicaans hadden gegeten en zin hadden in een goed glas wijn. Geheel per ongeluk zagen we het bordje boven de deur hangen en waren blij verrast toen we eenmaal binnen waren.

We werden welkom geheten door een jonge, vriendelijke dame met een grote glimlach. Omdat we aan het eind van etenstijd binnenstapten was er niet veel keus qua zitplaats en we mochten dan ook aan een klein tafeltje achterin plaatsnemen. De rest van de gasten was nog aan het eten en druk in gesprek met elkaar. Vanwege de kleine oppervlakte was het dan ook een beetje rumoerig en een gevoel van privacy was er niet echt. Gelukkig verstaan de meeste Engelsen geen Nederlands en konden we ongestoord roddelen over de outfits van de rest van de gasten.

De muren van het barretje leken ongeverfd en er hingen posters aan die het een oude uitstraling moesten geven. De tafels waren van hout en wat plakkerig en de stoelen pasten niet bij elkaar. Mede dankzij de oude uitstraling, de rumoer en het gebrek aan ruimte was het een knusse gelegenheid, al kan ik me voorstellen dat dit anders is wanneer je moet opletten wat je zegt.

Er was een enorme keuze in wijn, maar de kaart gaf alleen de prijs per fles aan. Dit maakt het een beetje lastig in de schatten hoeveel een glas wijn kost. Uiteindelijk viel de prijs voor vier glazen wijn ons alles mee, hierbij moet ik zeggen dat we niet voor de duurste wijnen gekozen hebben.
Prijzen per fles variëren van £22,50 tot £130,-, voor iedereen is er dus wel een wijn binnen het budget te vinden.